Άρθρο της δημοσιογράφου, Τάνιας Ώττα που ζει στην Σιάτιστα Βοίου
Τελευταία πολύ κουβέντα γίνεται για τις ευπαθείς ομάδες. Αυτούς τους ανθρώπους που είναι πιο ευάλωτοι σε θέματα υγείας και χρειάζονται παραπάνω φροντίδα και ιδιαίτερη προσοχή. Άνθρωποι που πρέπει πρώτα οι ίδιοι να φροντίζουν και να προστατεύουν τους εαυτούς τους και έπειτα όλοι οι υπόλοιποι.
Αυτό που προκαλεί όμως ανησυχία σε μένα, είναι οι απαθείς ομάδες. Αυτή η κατηγορία των ανθρώπων που η απάθειά τους είναι τόσο επικίνδυνη και τοξική , σχεδόν, δηλητηριώδης. Η επικινδυνότητα αυτών των ανθρώπων είναι εις βάρος του κοινωνικού συνόλου που πολλές φορές εξαρτάται από τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί όμως δεν νοιάζονται. Έχοντας εξασφαλίσει ότι θέλουν κι ότι χρειάζονται , αγνοούν την κραυγή της κοινωνίας. Αγνοούν τον συνάνθρωπο κι αδιαφορούν για τον ανθρώπινο πόνο.
Άνθρωποι χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς οικογένεια, άρρωστοι, φτωχοί, μόνοι, άνθρωποι σε απόγνωση και απελπισία, άνθρωποι που παλεύουν να ζήσουν αξιοπρεπώς σε μία κοινωνία που σε οδηγεί στην παρανομία για να επιβιώσεις, θύματα όλοι των απαθών. Άνθρωποι με δικαίωμα στη ζωή και στα βασικά αγαθά, δικαίωμα στην υγεία και την παιδεία, δικαίωμα στην εργασία και την επαγγελματική πρόοδο, θύματα κι αυτοί των απαθών. Αυτών που έχουν χτίσει ένα τοίχος προστασίας γύρω τους, βολεμένοι σε αναπαυτικές καρέκλες, εξασφαλισμένοι οικονομικά, με εξουσία στα χέρια τους , δεν τους αγγίζει τίποτα. Άνθρωποι που έχουν τα πάντα και δεν τους φτάνει αυτό. Θέλουν κι άλλα. Λεφτά, δύναμη, εξουσία , κι άλλα, κι άλλα. Αχόρταγοι και αχάριστοι. Απαθείς.
Ίσως αυτή να είναι η πιο επικίνδυνη επιδημία. Μία επιδημία που δεν θεραπεύεται με κανένα φάρμακο.
Οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους για να προστατευτούν οι ίδιοι και οι ευπαθείς ομάδες, αλλά δεν μπορούν να προστατευτούν από τους απαθείς. Αυτούς που καθισμένοι στα πολυτελή σπίτια τους, με τους τεράστιους κήπους σε προτρέπουν να μείνεις σπίτι. Σε ένα διαμέρισμα 80 τμ , με τα παιδιά σου να βιώνουν μία κατάσταση εγκλεισμού εις βάρος της ψυχολογίας τους.
Κάποιοι άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά, με αβέβαιο το επαγγελματικό τους μέλλον , την οικονομική καταστροφή να βρίσκεται στο κατώφλι τους και την υγεία τους να κινδυνεύει από την ψυχολογική πίεση και το άγχος. Πολλοί άνθρωποι , με προβλήματα υγείας εκτός του κορονοϊού, υποφέρουν και θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο γιατί δεν μπορούν να έχουν την κατάλληλη ιατρική φροντίδα είτε γιατί φοβούνται να απευθυνθούν στα νοσοκομεία λόγω της κατάστασης που επικρατεί είτε γιατί αδυνατούν να καλύψουν το κόστος της ιδιωτικής ιατρικής φροντίδας.
Δίπλα μας άνθρωποι πεθαίνουν, οικογένειες διαλύονται , επιχειρήσεις κλείνουν, άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους, άνθρωποι που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό. Ποιος θα ενδιαφερθεί γι’ αυτούς τους ανθρώπους κι από τι κινδυνεύουν περισσότερο;