Η αντιπολίτευση δίνει μεγάλη μάχη για την Μακεδονία. Η Νέα Δημοκρατία πετάει χαρταετό για να μην την μαλώσει ο Νίμιτς και περιμένει το ώριμο φρούτο της εξουσίας, το ΚΙΝΑΛ μετράει πόσοι του απέμειναν, το ΚΚΕ ψάχνει να βρει την γραμμή του από το παρελθόν, το Ποτάμι πνίγηκε στα νερά της συναλλαγής, οι ΑΝΕΛ διχασμένες προσωπικότητες οι μισοί πουλάνε θέατρο πατριωτικό και οι άλλοι μισοί ψηφίζουν Πρέσπες, η Χρυσή Αυγή υποδύεται τον μπαμπούλα της δημοκρατίας και ενώνει το δημοκρατικό τόξο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΝΔ και για να είμαι δίκαιος ένας Λεβέντης αποψιλωμένος πετάει στρακαστρούκες σε εθνική γραμμή.
Παράλληλα μια Μακεδονία δείχνει να έχει αποδεχτεί το μοιραίο, παρόλο που χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους. Οι ηγεσίες της πετάνε επιδεικτικά χαρταετό αδυνατώντας να επιτελέσουν την εθνική τους αποστολή ως οφείλουν εκ της θέσεως τους. Ούτε τα τοπικά αθλητικά πρωταθλήματα δεν σταμάτησαν σε ένδειξη αντίδρασης , ούτε κοινωνικές εκδηλώσεις πόσο μάλιστα να βάλουν λουκέτο σε περιφέρειες, δήμους και υπηρεσίες.
Να κλείσουν δρόμους και υποδομές αεροδρόμια λιμάνια. Αν για εσάς είναι θέμα ύπαρξης πιστεύει έστω και ένας ότι αυτή είναι η αντίδραση που οφείλετε απέναντι στον Παύλο Μελά και την Ιστορία;
Εγώ από την τοπική ειδησιογραφία βλέπω η καθημερινότητα να κυλάει κανονικά. Πως να μην έχει αποθρασυνθεί το σύστημα και να προχωρά ακάθεκτο; Πως να μην πετάει χαρταετό σύσσωμη η αντιπολίτευση όταν δεν νιώθει την πίεση της κοινωνίας. Όταν καταφέρνει να μας κερδίζει το 15% τότε το 80% είναι υπαίτιο της εθνικής κρίσης και του αποτελέσματος που εκχωρεί έδαφος και ιστορία.
Οι ευθύνες του 80% που επιτρέπει στο 15% να επιβάλει την άποψη του είναι τεράστιες και μεγαλύτερες ακόμη και από αυτές των αρχιτεκτόνων της συμφωνίας. Μαζεύτηκε η κοινωνία σε 3 τεράστια συλλαλητήρια και σε άλλα 150 μικρότερα. Ε και που είναι σήμερα η αντίδραση μας.
Αποσβολωμένοι κοιτάμε μια θεατρική παράσταση που παίζει το μεγάλο μας τσίρκο εντός κοινοβουλίου και μετράμε κουκιά σε ένα στημένο παιχνίδι. Ζητήσαμε πολλοί άνθρωποι επώνυμοι και ανώνυμοι από αυτούς που έχουν στα χέρια τους την δύναμη να αντιδράσουν , να παραιτηθούν, να εναντιωθούν. Μας είπαν ευχές, έβγαλαν ψηφίσματα, παρέλασαν δίπλα μας με σημαίες, έβγαλαν και μερικά λογύδρια πατριωτικά ε και; Που είστε σήμερα και πως κινητοποιήσατε το 80% αντιπολίτευση και τοπικοί άρχοντες… σε 24 ώρες όλα τελειώνουν αλλά πετάμε χαρταετό.
Στην Κύπρο βρέθηκε ένα ηγέτης Τάσος Παπαδόπουλος και το σταμάτησε. Εδώ δεν υπάρχει και μέχρι αύριο δεν θα υπάρξει. Δεν θα υπάρξει όσο η πατριωτική ιδέα και η πατριωτική συνείδηση γίνονται οχήματα σε προσωπικές στρατηγικές και διαγκωνίζονται κόμματα κομματίδια και αποκόμματα για μια θέση στο πάνθεον του κοινοβουλίου.
Θα υπάρξει όμως ένας Παύλος Μελάς Β που θα ελευθερώσει την Μακεδονία και θα χυθεί και πάλι αίμα ελληνικό.
Η ιστορία ξαναγράφεται.