Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καραμπελιάς αποκλειστικά στο OTAVOICE δίνει το στίγμα του για την Αθήνα και καταθέτει τους βασικούς άξονες της πρότασής του με επίκεντρο την Αθήνα προκειμένου να γίνει πρωτεύουσα του ελληνισμού.
Κύριε Καραμπελιά, πώς αποφασίσατε να συγκροτήσετε έναν συνδυασμό για τον Δήμο της Αθήνας;
Το ψηφοδέλτιο που προτείνουμε για τoν Δήμο της Αθήνας αποτελεί μία πρόταση ενάντια στην παρακμή της πόλης και τον καθεστωτικό εθνομηδενισμό. Αποτελεί κατά κάποιον τρόπο προέκταση του δημοκρατικού πατριωτικού κινήματος ενάντια στην επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, ενάντια στα εγχώρια και ξένα συμφέροντα που έχουν μεταβάλει την Ελλάδα σε αποικία.
Απέναντι στους συστημικούς υποψηφίους που προωθούν την παγκοσμιοποιημένη και αποεθνικοποιημένη Αθήνα των ΜΚΟ του Σόρος, και τους πατριδοκάπηλους που εκμεταλλεύονται τα πατριωτικά αισθήματα του ελληνικού λαού, πρέπει να υπάρξει μια εναλλακτική πρόταση.
Ποια είναι η βασική φιλοσοφία του ψηφοδελτίου σας;
Οι βασικές μας αρχές συμπυκνώνονται σε έξι σημεία: πατριωτισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, περιβαλλοντική συνείδηση, παραγωγική ανασυγκρότηση, πολιτιστική αναγέννηση, δημοκρατία. Σε αυτή τη λογική, είμαστε αντίθετοι στον υδροκεφαλισμό που οδηγεί στην αποκοπή της Αθήνας από την υπόλοιπη χώρα και τη μεταβολή της σε μια πόλη «γενίτσαρο» του ελληνισμού, σε μια χωματερή της παγκοσμιοποίησης και του airbnb. Γι’ αυτό πιστεύουμε σε άμεσα μέτρα αποκέντρωσης και στην ενίσχυση της ενορίας και της γειτονιάς.
Για όλα αυτά και ο συνδυασμός μας αποκαλείται «Αθήνα για την Ελλάδα». Διότι πιστεύουμε σε μια Αθήνα πρωτεύουσα του ελληνισμού και όχι πρωτεύουσα της ρεμούλας και της αποεθνικοποίησης. Αυτή η εξέλιξη, άλλωστε, οδηγεί και στην καταστροφή και την παρασιτοποίηση της ίδιας της Αθήνας, που γίνεται μια πόλη που εκδιώκει τους Έλληνες κατοίκους της.
Ποιοι συμμετέχουν στον συνδυασμό σας;
Η πρότασή μας είναι ανοικτή σε όλους τους πολίτες και το ψηφοδέλτιό μας συγκροτείται από γυναίκες και άνδρες που προέρχονται από όλους τους πολιτικούς ορίζοντες, αρκεί να απορρίπτουν τον εθνομηδενισμό και να υιοθετούν τον δημοκρατικό πατριωτισμό.
Όλοι αυτοί χωράνε στον συνδυασμό μας. Και αυτό δεν αποτελεί μια απλή «παρόλα», αλλά είναι η θεμελιώδης πολιτική αντίληψή μας πως: Μόνο ένα πατριωτικό κίνημα, που θα υπερβαίνει τις εμφυλιοπολεμικές διαιρέσεις, πέραν της κυρίαρχης Αριστεράς και Δεξιάς, και θα προτάσσει την επιβίωση του ελληνισμού, μπορεί να αποτελέσει το ζητούμενο της νέας ιστορικής περιόδου. Πολλώ μάλλον στον δήμο της Αθήνας, που συμπυκνώνει όλες τις παθογένειες αλλά και τις δυνατότητες ολόκληρης της χώρας.
Το δημοτικό μας ψηφοδέλτιο συγκροτείται από γυναίκες και άνδρες που εκφράζουν το σύνολο του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου με αποκλειστικό κριτήριο τις ικανότητές τους. Από τους παλιούς αγωνιστές των πατριωτικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αγώνων, που συμπυκνώνουν τη «μνήμη» της πόλης και της χώρας, μέχρι τους νεότερους, που σήμερα αρχίζουν την πολιτική και κοινωνική τους δραστηριότητα, φέρνοντας την ορμή τους και τη θέληση τους για προσφορά. Και πάντως, όχι ανεπάγγελτοι και σιτιζόμενοι στα κομματικά μαγειρεία.
Επιπλέον, βασική μας μέριμνα είναι να συμμετέχουν στον συνδυασμό μας άνθρωποι από όλη την Ελλάδα και τον ευρύτερο ελληνισμό (Κρήτες, Μοραΐτες, Στερεοελλαδίτες, Μακεδόνες, νησιώτες, Πόντιοι, Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες, Βορειοηπειρώτες) καθώς και άνθρωποι από την Αρμενία, τα Βαλκάνια, την Ουκρανία, τη Ρωσία κ.λπ., και γενικότερα όλοι όσοι αποδέχονται τη συμμετοχή τους στον ελληνικό πολιτισμό.
Ποιες είναι οι προτάσεις του ψηφοδελτίου σας για τα κοινωνικά προβλήματα;
Το ζήτημα των αστέγων και της φτώχειας θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με αφετηρία την κοινοτική μας παράδοση και να καταπολεμήσουμε την ανεργία με παραγωγικές δραστηριότητες στον αστικό ιστό, με έμφαση στον συνεργατισμό, στην καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.
Θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο δημογραφικό και τη φυγή των νέων, με συντονισμένες ενέργειες δήμου, Εκκλησίας και κράτους. Να ενισχυθούν, τα νέα ζευγάρια και να επιστρέψουν οι κάτοικοι στις γειτονιές που έχουν εγκαταλείψει. Ιδιαίτερη μέριμνα θα πρέπει να υπάρξει για τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις μητέρες, με ολοήμερους παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και σχολεία, και οικονομική τους ενίσχυση με κάθε τρόπο.
Ως προς το μεταναστευτικό, θα πρέπει να αποτρέψουμε τη γκετοποίηση του κέντρου, με έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης και αποκέντρωση των χώρων διαμονής των αλλοδαπών σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο.
Παράλληλα, θα πρέπει να αρνηθούμε την παράδοση των κοινωνικών υπηρεσιών στις ποικιλώνυμες –αδρά αμειβόμενες– ΜΚΟ, μέσα από τη διασύνδεση με το κοινωνικό έργο των ενοριών.
Ποιες είναι οι προτάσεις σας για τον πολιτισμό;
Σε μια κοινωνία όπου ο πολιτισμός κινείται ανάμεσα στα «παλλόμενα πέη» του Γιαν Φαμπρ και του υπουργείου «ανθελληνικού» Πολιτισμού, από τη μια, και τα τουρκοχρηματοδοτούμενα σαρβάιβορ, από την άλλη, να προτάξουμε έναν πολιτισμό σύγχρονο, ανοικτό και ταυτόχρονα ριζωμένο στην ελληνική διαχρονία. Η Αθήνα είναι η πόλη του Σωκράτη, του Χωνιάτη, της Αγίας Φιλοθέης, του Μακρυγιάννη, του Σεφέρη. Σε αυτά τα πλαίσια, ο Ελαιώνας θα μπορούσε να μεταβληθεί σε ένα μεγάλο κέντρο, με ιδρύματα που θα συνδέουν αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο και σύγχρονη Ελλάδα.
Απέναντι στον πολιτισμό του κέρδους και του μηδενισμού, που στρέφει τη νεολαία μόνο σε κινητά και τηλεπαιγνίδια, οι εναλλακτικές προτάσεις για νέες πολιτισμικές και αθλητικές δραστηριότητες, πολιτιστικά καφέ κ.λπ., θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και μαθήματα ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, ή παραδοσιακών χορών και μουσικής.
Δεν έχουμε πλέον άλλο δρόμο πέρα από τη μεταβολή του πολιτισμικού μας κεφαλαίου στο τελευταίο όπλο για την επιβίωσή μας.
Τι λέτε για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών;
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις καταστροφές που καταλήγουν σε τραγωδίες (Μάτι, Μάνδρα, Σαρωνικός), ανασυγκροτώντας τις διαλυμένες υποδομές και την ανύπαρκτη πολιτική προστασίας. Να αντιμετωπίσουμε το κυκλοφοριακό, την καθημερινή ταλαιπωρία των πολιτών με έμφαση στα μαζικά μέσα μεταφοράς, στη διευκόλυνση των ΑΜΕΑ, αλλά και μέτρα διαρθρωτικά. Επί παραδείγματι, την επιδίωξη της εγγύτητας κατοικίας και εργασίας, με συγκεκριμένα κίνητρα – π.χ. επιδότηση ενοικίου.
Πώς βλέπετε τη συμμετοχή των πολιτών;
Η συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων που αφορούν στη ζωή τους, στην πόλη που γέννησε τη Δημοκρατία, θα πρέπει να εμπνέεται από τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Με λαϊκές συνελεύσεις και τοπικά δημοψηφίσματα για όλα τα μεγάλα θέματα.
Ποιος είναι ο Γιώργος Καραμπελιάς; Μπορεί να είναι μια αξιόπιστη υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας;
Κατ’ αρχάς, συμμετέχω στους αγώνες του ελληνισμού για πάνω από πενήντα χρόνια. Μαθητής, μετείχα στις κινητοποιήσεις για την Κύπρο και στα κινήματα του 15% για την παιδεία, και του 1-1-4. Συνελήφθην το 1967 και συμμετείχα στο αντιδικτατορικό κίνημα, ενώ μετά το 1974 πρωτοστάτησα στην «κοινωνική» και πολιτική μεταπολίτευση, αγωνιζόμενος για τη διεύρυνση της δημοκρατίας και τα δικαιώματα των εργοστασιακών σωματείων, των αγροτών κ.λπ.
Από τη δεκαετία του 1970, ασχολούμαι ιδιαίτερα με το Κυπριακό. Καθώς, μετά το 1990, την παγκοσμιοποίηση και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας η εθνική επιβίωση αναδεικνύεται στο βασικό μας πρόβλημα, συμμετέχω σε όλες τις σχετικές κινητοποιήσεις: Γιουγκοσλαβία, Ίμια, παράδοση Οτσαλάν, Σχέδιο Ανάν, αντιμνημονιακό κίνημα κ.λπ.
Παράλληλα, συμμετέχω σε έντυπα (Άρδην, Ρήξη, νέος Λόγιος Ερμής), πολιτικές κινήσεις (Σπίθα, Άρδην, κ.λπ.) και επιτροπές (από την «Επιτροπή για τα Εθνικά Θέματα», το 1988, έως την «Επιτροπή δημοψηφίσματος για τη Συμφωνία των Πρεσπών», το 2019).
Το συγγραφικό μου έργο – πάνω από 35 βιβλία και εκατοντάδες επιστημονικά άρθρα– προσανατολίζεται πλέον στην ιστορία, διότι ο εθνομηδενισμός απειλεί πριν απ’ όλα την ιστορική συνείδηση των Ελλήνων. Ένα από τα έργα μου, Η Ανολοκλήρωτη Επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή, έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών.
Παράλληλα, έχω συμμετάσχει σε αναρίθμητες κινητοποιήσεις για την Αθήνα και την ποιότητα ζωής. Υπήρξα από τους οργανωτές της κινητοποίησης ενάντια στη μόλυνση και το νέφος της Αθήνας, το 1979, καθώς και για την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ, όταν υπέστην και βάρβαρη κακοποίηση από την αστυνομία. Δηλαδή, η ενασχόλησή μου με την πόλη και τα προβλήματά της υπήρξε επί δεκαετίες έντονη και ενεργή και όχι μόνο από γραφεία και συστημικές θέσεις Συμμετείχα και στους «Οικολόγους-Εναλλακτικούς», αλλά το 1991 συγκρούστηκα με όσους υποστήριζαν τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, με συνέπεια να διαλυθεί το σχήμα.
Το 2021, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, βλέπω μια Αθήνα, κέντρο του ελληνισμού, σε μια Ελλάδα αποκεντρωμένη και ζωντανή μέχρι το τελευταίο χωριό, σε διασύνδεση με την καθημερινότητα, σε μια αξιοβίωτη πόλη.