Γράφει ο Ιωάννης Π. Παναγιωτούλιας, Γενικός Γραμματέας Δήμου Ελευσίνας, Μέλος Επιστημονικής Επιτροπής του Κλεισθένη
Αυτές τις ημέρες από όποια «θέση» ή «τίτλο» κατέχουμε θα στείλουμε ένα μήνυμα αγάπης για τα φετινά Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, με την επιθυμία να γεννηθεί κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο στη ζωή μας, αλλά και της προσφοράς ώστε να μην λείψουν υλικά και συναισθηματικά αγαθά στους συνανθρώπους μας.
Όμως άσχετα από όποιο μήνυμα και αν στείλουμε, η καθημερινότητα μας έχει αποδείξει ότι ο κόσμος μας δεν ακολουθεί το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, καθώς αυτό έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από το πνεύμα της υπερκατανάλωσης, της πρόσκαιρης ευδαιμονίας και της δημιουργίας ενός σύμπαντος από άχρηστες και πλασματικές ανάγκες. Το οξύμωρο είναι ότι ενώ μέσω της εκπαίδευσης καλλιεργείται το «κοινό καλό», η κοινωνία μας και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προβάλλουν καθημερινά τον σύγχρονο άνθρωπο ως ένα παθητικό θεατή, με παράλογες απαιτήσεις, λανθασμένα πρότυπα, αλλοτρίωση σχέσεων, καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων, ψευδαισθήσεις, ιδιοτέλειες, εξαθλίωση, φτώχεια, μετανάστευση, αυτοκτονίες, αναζήτηση νέων υποκατάστατων, αλλά και το πιο σημαντικό, ανευθυνότητα – εφησυχασμό – αδράνεια και αδιαφορία, δίχως καμία στοχοθέτηση για το μέλλον.
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται όλο και περισσότερο από όλους μας, είναι εάν πραγματικά επιθυμούμε να αλλάξει ο κόσμος μας. Η διατυπώνοντας αλλιώς την ερώτηση, εάν ο ρυθμός που ο άνθρωπος πληγώνει τη φύση, θα συνεχίσει να είναι πολύ μεγαλύτερος, από αυτόν που η φύση επουλώνει τις πληγές που της δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα όπως αυτά και αν διατυπωθούν, πηγάζει μέσα από τα παιδικά τραγούδια και τα παραμύθια, καθώς αυτά αρκετές φορές γράφονται όχι μόνο για να κοιμούνται τα παιδιά, «αλλά και για να ξυπνάνε οι ενήλικες». Σύμφωνα με τα παραπάνω η απάντηση δίνεται μέσα από ένα παραμύθι και τρία τραγούδια, τα οποία μας υπονοούν τα παρακάτω:
Το παραμύθι του «Σκρούτζ». Όπου το ενδιαφέρον των ανθρώπων δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στο τι θα πάρουν αλλά και στο τι θα δώσουν. Επίσης η αξία ενός ανθρώπου δεν πρέπει να εκτιμάται από το πόσα έχει, αλλά και από το ποιος είναι, σεβόμενοι πάντα τη διαφορετικότητα, τα ταλέντα και τα όνειρα του καθενός.
Το τραγούδι «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα». Δηλαδή το αυτονόητο, ότι για να αλλάξουμε τον κόσμο μας και να τον κάνουμε ακόμη καλύτερο, θα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς και να γίνουμε ακόμη καλύτεροι, δίνοντας μέσα από τις ανιδιοτελείς μας πράξεις, αγάπη, πίστη, ελπίδα και αξίες.
Το τραγούδι «Αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα». Καθώς τα παιδιά έχουν την ανάγκη μας για να τα καταφέρουν σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι της επιβίωσης, και μόνο εάν είναι προστατευμένα υπάρχει ελπίδα για το μέλλον τους και το μέλλον της ανθρωπότητας. Η αποστολή τους αυτή τη στιγμή δεν είναι άλλη από το «να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν έναν κόσμο καλύτερο από τον δικό μας».
Το τραγούδι «Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα, και πολύ να αγαπάς τους ανθρώπους». Δηλαδή στην προτροπή των ανθρώπων να αγαπάνε, καθώς η αγάπη και ο έρωτας είναι τα αναγκαία συναισθήματα για να βελτιώσουμε τον κόσμο μας. Όμως για να νιώσουμε αγάπη για όλα τα πράγματα που μας περιβάλουν, θα πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχτούμε όπως είναι.
Σύμφωνα και με την Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Καρόλου Ντίκενς, για έναν καλύτερο κόσμο δεν χρειάζεται να περιμένουμε κανένα θαύμα, αλλά ούτε και να μας επισκεφτούν τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων, μεταφέροντάς μας εικόνες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Πρέπει πάνω από όλα να καταλάβουμε πως η απάντηση στο ερώτημα «για έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που ζούμε» είναι ότι «αυτός ο κόσμος που αναζητούμε είμαστε εμείς οι ίδιοι».
Στη σημερινή εποχή είναι επιτακτική ή ανάγκη να αφήσουμε για λίγο κατά μέρος τον κόσμο των ενηλίκων και να αρχίσουμε να τρέφουμε τη δημιουργική ψυχή μας με τις εμπνεύσεις που την γέμιζαν όταν ήμασταν μικροί. Γιατί όπως έλεγε και ο Νίτσε «σε κάθε αυθεντικό άνθρωπο, υπάρχει ένα παιδί που θέλει να παίξει».
Το πραγματικό λοιπόν μήνυμα των εορτών συνδέεται με την μορφή του Αγίου Βασίλη, ενός καλού, φιλάνθρωπου και αγαθού γέροντα, ο οποίος επισκέπτεται κάθε χρόνο όλα τα σπίτια μέσα στην ίδια νύχτα, με στόχο όχι μόνο να φέρει «δώρα» στα παιδιά, αλλά και να μας προτρέψει για έναν απολογισμό των συμπεριφορών και των πράξεων μας, ώστε να αλλάξουμε τις επιλογές και τις αποφάσεις μας τη νέα χρονιά, βελτιώνοντας και αγαπόντας, πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό.
«Αν θέλουμε πραγματικά να ωριμάσουμε για έναν κόσμο καλύτερο, θα πρέπει να ξαναβρούμε τη σοβαρότητα, με την οποία παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά»
