Διαστάσεις επιδημίας τείνει να λάβει το φαινόμενο των αντιδράσεων εναντίον των αντισυμβατικών παραστάσεων που ανεβαίνουν το φετινό καλοκαίρι στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου ανοίγοντας μια μεγάλη συζήτηση για τα ενδεχόμενα όρια που θέτουν συγκεκριμένα κείμενα και χώροι αλλά και για το κατά πόσο το κοινό είναι ενημερωμένο για το έργο που προσέρχεται να παρακολουθήσει και επαρκώς εξοικειωμένο να επεξεργαστεί τις δυσνόητες ενίοτε αναφορές και τους κρυφούς συμβολισμούς πίσω από τις επιλογές του εκάστοτε σκηνοθέτη.
«Μα είναι δυνατόν να γεμίζουν με σκουπίδια την Επίδαυρο» ήταν το βασικό ερώτημα που διατυπώθηκε μετ΄ επιτάσεως τόσο από κάποιους θεατές όσο και από χρήστες των social media που είδαν τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, λίγες ώρες αργότερα, επιδιδόμενοι σε έναν δεύτερο γύρω απαξιωτικών σχολίων για τις φετινές επιλογές του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.Η δυσαρέσκεια για το σκηνικό, σε συνδυασμό με την μαραθώνια διάρκεια της παράστασης – ξεπερνούσε τις τρεις ώρες και μάλιστα σε συνθήκες ισχυρού καύσωνα – ήταν οι βασικές αιτίες που έκανε κάποιους θεατές να αποχωρήσουν, και τα δύο βράδια, αρκετά πριν το φινάλε.