Συγκινητική και με βαθιά νοήματα η ανάρτηση του δημάρχου Χαλανδρίου, Σίμου Ρούσσου για τον πατέρα του που υπήρξε αγωνιστής κατά του ναζισμού. Σήμερα σαν δήμαρχος κατέθεσε το στεφάνι ανήμερα της Εθνικής Επετείου του ηρωικού Έπους του 1940 και τα συναισθήματα, οι αναμνήσεις αλλά και το παράπονο πλημμύρισαν…
Ο Σίμος Ρούσσος έγραψε:
Ο πόλεμος τον βρήκε 13 χρονών.
Στα 17 του ,επικεφαλής της ΕΠΟΝ στην Θήβα, υπεύθυνος για την μεταφορά στο βουνό αντιστασιακών των πολιτικών οργανώσεων, την στρατολόγηση νέων ανταρτών και την μεταφορά όπλων και υλικού.
Η πολιτεία το ανταπόδωσε με συλλήψεις, βασανιστήρια,φυλακή και εξορία.
Στρατιώτης στην Μακρόνησο, με τους πρωταίτιους της στάσης, καταδικάστηκε και μεταφέρθηκε στα Γιούρα, μετά Ικαρία, απολύθηκε από τον Αη Στράτη.
Στην Μακρόνησο τούλαχε να ξανασυναντηθεί με τον Κατσιμίχα, πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ.
Ο πατέρας τον είχε βοηθήσει να ξεφύγει τον κλοιό των Ιταλών,τον έκρυψε στο σπίτι στον παλιό προσφυγικό συνοικισμό της
Θήβας και τον φυγάδευσε στο βουνό.
Ο Κατσιμίχας δεν άντεξε, υπέγραψε αλλά μεταβλήθηκε και σε έναν στυγερό βασανιστή.
Το αγαπημένο του βασανιστήριο ήταν να περνά μπροστά από τους παραταγμένους φαντάρους και να στρίβει τα γεννητικά τους όργανα.
Για να μήν αφήσουν πίσω τους σπόρο, όπως καυχιόταν.
Όταν ήρθε η σειρά του 19χρονου τότε, Νικόλα, ο πατέρας τον χαστούκισε και ο βασανιστής αναγνωρίζοντάς τον, γύρισε και έφυγε.
Την δεκαετία του 60 σε κάποια ταβέρνα της Πλάκας, ξανασυναντήθηκαν. Αυτός πορτιέρης. Η μάνα μου διηγιόταν πως είδε τα μαλλιά του καρδιακού φίλου του πατέρα μου Μιχάλη Φακιολά, να σηκώνονται κυριολεκτικά όρθια, στην θέα του βασανιστή τους.
Αργότερα, ο Κατσιμίχας σε άθλια οικονομική κατάσταση ,έφτασε μεθυσμένος στην πόρτα του μαγαζιού, στο Μοναστηράκι, ζητιανεύοντας βοήθεια.
Ο πατέρας τον βοηθούσε για όσα χρόνια έζησε.
Ο Νικόλας Ρούσσος πέθανε τον Ιούνη του 2014, λίγες μέρες μετά τις δημοτικές εκλογές.
Και σήμερα στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης ήταν σαν να κατέθετε ξανά το στεφάνι που κατέθετε ως πρόεδρος των αντιστασιακών στο Χαλάνδρι για χρόνια.
Ο σπόρος έμεινε, η υπόσχεση κρατήθηκε.
Κοιμήσου ήσυχα
