Άρθρο του Δημήτρη Φιλιππίδη.
Τι κοινό έχουν η Αλβανία, η Ανδόρα, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Μάλτα, το Μαυροβούνιο και ο Αγιος Μαρίνος με την Ελλάδα;
Πολύ απλά είναι οι 7 χώρες που δεν διευκολύνουν την συμμετοχή των ομογενών τους στις εκλογές! Αποτελεί ένα οξύμωρο, η χώρα της δημοκρατίας να ταλαιπωρεί, να απαξιώνει και να αποκλείει τους απόδημους, οι οποίοι έχουν υποχρεώσεις στην πατρίδα, κρατούν γέφυρες επικοινωνίας, προσφέρουν εν πολλοίς στα χωριά και τις πόλεις τους με φιλανθρωπικό αλλά και με έργο ενίσχυσης των υποδομών, όμως δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματα που θα έπρεπε.
Το θέμα της ψήφου των ομογενών ταλανίζει τις σχέσεις ομογενών και πατρίδας εδώ και πολλές δεκαετίες. Εδώ και δεκαετίες, οι πολιτικοί που έρχονται στην Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στην Βοστώνη αλλά και στο Σϋδνει, το Μόναχο και όπου υπάρχουν Ελληνες χρησιμοποιούν την ίδια ανούσια έκφραση θέλόντας να χαιδεύσουν τα αυτιά των ομογενών:
«Ειστε δύο φορές Έλληνες εσείς οι Έλληνες του εξωτερικού»…και επειδή η πρωτοτυπία δεν αποτελεί και το δυνατό χαρτί του Ελληνα πολιτικού αναμασούν τις ίδιες φρούδες υποσχέσεις, πως μόλις έρθουν στην εξουσία θα αποτελεί πρώτο μέλημα η αποκατάσταση της αδικίας ώστε να δοθεί το δικαίωμα ψήφου. Αυτοί δε που κυβερνούν κάνουν λόγο για τα εμπόδια που τους βάζει η αντιπολίτευση στα σχέδια τους και το όραμα τους όσον αφορά την ομογένεια.
Την ίδια στιγμή, όσο και αν δεν κρατούν τις δεσμεύσεις (συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια) οι Ελληνες πολιτικοί έρχονται ταξιδάκια για να χτυπήσουν πόρτες επιχειρηματιών ώστε να βρουν την στήριξη που αποζητούν για την ενίσχυση του «ιερού» προεκλογικού αγώνα τους. Προσπάθειες έγιναν για να περάσει ένα σχετικό νομοσχέδιο (με πιο καλή προσπάθεια επί διακυβέρνησης Κ.ωστα καραμανλή) όμως πάντα το αποτέλεσμα γνωστό. Αδιέξοδο και εκατέρωθεν καταγγελίες και απόδοση ευθυνών…Το έγκλημα δεν είναι όμως στο ότι δεν περνάει αλλά στο ΤΙ είναι αυτό που δεν περνάει.
Ζούμε μία απίστευτη γελοιότητα με τραβεστί επιτροπές επιτροπών και επιτρόπων που καμία γνώση δεν έχουν από ομογένεια, καμία εμπειρία δεν έχουν από τον απόδημο Ελληνισμό, τις ανάγκες, τα δεδομένα, τα χαρακτηριστικά και την δομή…
Πρόκειται για ένα θέατρο του παραλόγου με κακούς ηθοποιούς που μπορει να παίρνουν επιδόματα παρουσίας στις επιτροπές, όμως ποτέ δεν έγινε σοβαρός διάλογος, ποτέ δεν μπήκαν τα καυτά θέματα στο τραπέζι, ποτέ δεν υπήρξε συντονισμένη επαφή με οργανώσεις, παράγοντες και εκπροσώπους της οργανωμένης ομογένειας. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έρχεται σύμφωνα με δημοσιευμα της Καθημερινής, η Κυβέρνηση Τσίπρα με μία απίστευτη προχειρότητα και έναν απίστευτο καιροσκοπισμό που εξυπηρετεί ΜΟΝΟ ίδια συμφέροντα να παρουσιάσει ένα νομοσχέδιο τραβεστί.
Ενα εκτρωμα που αν ισχύουν τα όσα δημοσιεύει η εφημερίδα, συντάχθηκε σε καθεστώς σιωπής και σκοταδιού και χωρίς καμία ενημέρωση των άμεσα ενδιαφερομενων, δηλαδή των Ελλήνων του εξωτερικού. Ειδικότερα, σύμφωνα με την «Καθημερινή» «η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού δεν θα προσμετρείται για την εξαγωγή του συνολικού εκλογικού αποτελέσματος, ενώ θα έχει ανύπαρκτη επιρροή επί των εκλογικών συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων.
Πληροφορίες της εφημερίδας αναφέρουν πως οι Ελληνες του εξωτερικού δεν θα ψηφίζουν, όπως δέκα εκατομμύρια Έλληνες επί ελληνικού εδάφους, για την εκλογή της Βουλής. Θα ψηφίζουν μόνο για τρεις βουλευτές «Αποδήμων», αλλά η κατανομή των «υπολοίπων» 297 εδρών στην επικράτεια θα προκύπτει μόνο από τις ψήφους των Ελλήνων… εσωτερικού». Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων που πάντα μας κάνουν είναι γιατί άραγε προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν την εμπλοκή των ομογενών στα κοινά; Ο ομογενής είναι καλός μόνο όταν επενδύει και μόνο όταν στηρίζει πολιτικούς εν Ελλάδι…
Οι υπόλοιποι είναι επικίνδυνοι! Είναι επικίνδυνοι επειδή αγαπούν την πατρίδα που γι αυτούς δεν είναι δεδομένο αλλά ζητούμενο, είναι επικίνδυνοι επειδή δεν έχουν βλέψεις διορισμού, οπότε δεν είναι εξαρτώμενοι και ελεγχόμενοι, είναι επικίνδυνοι επειδή θεωρούνται στην πλειοψηφία τους…δεξιόστροφοι. Καμία απόπειρα επίλυσης του προβλήματος δεν έχει ελπίδες, αν δεν μπουν τα πραγματα στην σωστή τους βάση με διάλογο και σωστή ενημέρωση.
Το χρωστάει το πολιτικό σύστημα στις γενιές Ελλήνων αλλά και στους νεομετανάστες που κατά χιλιάδες έφυγαν τα χρόνια της κρίσης.
Το χρωστάει στον ίδιο της τον εαυτό, σε μία σχέση που πρέπει να είναι αμφίδρομη και σε μία σχέση που ιστορικά έχει αποδειχτεί πως λειτουργεί ευεργετικά προς την πατρίδα…
