Η διαμάχη για την θεσπέσια Ροτόντα, που καλά κρατεί σχεδόν 100 χρόνια τώρα με τις κατά καιρούς εξάρσεις της, είναι ενδεικτική ενός άνισου πολιτισμικού διχασμού της νεοελληνικής κοινωνίας.
Από τη μια οι νεωτεριστές νεο-Έλληνες, μια μικρή ελίτ μηδενιστών διανοουμένων και πολιτικών, ως επί το πλείστον μειονεκτικά συμπλεγματικών προς έννοιες όπως πατρίδα, παράδοση, έθνος, θρησκεία κτλ, που βρίσκουν ταυτότητα στον δυτικοευρωπαϊκό και τον νεοελληνικό Διαφωτισμό και- κατά συνέπεια- στη θεώρηση του νεοελληνικού κράτους που συγκροτήθηκε το 1821 ως κατασκευή ενός κράτους-έθνους στο πλαίσιο των αντίστοιχων της δυτικής Ευρώπης μετά τη γαλλική επανάσταση.
Και από την άλλη εμείς, οι παραδοσιακοί Έλληνες-Ρωμιοί, του μακρυγιαννικού «εμείς», η πλειονότητα του ελληνικού λαού, «σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι», που βρίσκουμε την ταυτότητά μας στον μακραίωνο πολιτισμό που συντέθηκε από τη χριστιανική, την ελληνική και τη ρωμαϊκή παράδοση εκεί ακριβώς γύρω από τη Θεσσαλονίκη κατ’ αρχάς και την Κωνσταντινούπολη στη συνέχεια στον τέταρτο μ.Χ. αιώνα που κτίστηκε η Ροτόντα. Με σαφή πάντως και «κόκκινη» σε κάθε περίπτωση τη διαχωριστική μας γραμμή από κάθε εθνικισμό και πατριδοκαπηλία.
Η Ροτόντα (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς για την UNESKO, επίσης) σηματοδοτεί τη μετάβαση από το αρχαιοελληνικό-μακεδονικό-ελληνιστικό-ελληνορωμαϊκό παρελθόν στον νέο ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Κτίζεται από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο για προσωπικό του μαυσωλείο και μετατρέπεται από τον Θεοδόσιο σε χριστιανικό ναό με την προσθήκη της κόγχης του ιερού. Η μετατροπή της πολύ αργότερα σε τζαμί σηματοδοτεί την οθωμανική κατάκτηση της Ρωμιοσύνης που κράτησε μέχρι την απελευθέρωση του 1912. Ως κατάλοιπο και υπενθύμιση αυτής της Τουρκοκρατίας παραμένει, και σωστά, ο επιβλητικός μιναρές. Έκτοτε κρατεί η διαμάχη νεωτεριστών και παραδοσιακών για την χρήση της. Αυτοί βλέπουν τη Ροτόντα ως μνημείο ενός κατ’ αυτούς πολυπολιτισμικού παρελθόντος τής Θεσσαλονίκης και επιδιώκουν φανατικά την μουσειακή αποκλειστικά χρήση του και μόνο λόγω των αντιδράσεων του λαού και της Εκκλησίας συμβιβάζονται σε κάποια μικτή χρήση.
Για μας η Ροτόντα είναι πρώτα απ’ όλα ένα ιερό προσκύνημα της παράδοσής μας. Ιερός ναός, κατ’ αρχάς, των Ασωμάτων και του Αγίου Γεωργίου. Ένα ιερό με όλα τα σημάδια της πνευματικής καταγωγής μας, του μακεδονικού και ρωμαϊκού πολιτισμού, της μεγαλοσύνης της ορθόδοξης πίστης και της οικουμενικής ρωμιοσύνης, των βασάνων που υπέστησαν οι πρόγονοί μας από το οθωμανικό ισλάμ, αλλά και της αντίληψής μας για τη σύγχρονη φάση του πολιτισμού μας, ως πολιτισμού ανοιχτού όπως πάντα στον διάλογο και την ειρηνική συμβίωση με τον «άλλον» προ πάντων με τους μεσογειακούς γείτονες αλλά και με τους άλλους δυτικούς και ανατολικούς συν-ευρωπαίους μας, πάνω στα θεμέλια, όμως, της παράδοσης και της πατρίδας μας. Υπ’ αυτό το πρίσμα η απαραίτητη, αλλά και αρμόζουσα στην ιερότητα του χώρου, μικτή χρήση φωτίζεται με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Η διοίκηση Μπουτάρη όπως άλλωστε και η κυβέρνηση των ΣυΡιΖΑνΕλλ κλπών εθνομηδενιστικών δυνάμεων έχουν εγκαταλείψει την περιοχή της Ροτόντας από κάθε άποψη. Οι έμποροι ναρκωτικών αλωνίζουν σχεδόν ανενόχλητοι όλες τις ώρες μπροστά στις πόρτες των σπιτιών μας και των σχολείων των παιδιών μας. Η περιοχή έχει γίνει άντρο εγκληματικότητας με αποτέλεσμα ένα βαθύ αίσθημα ανασφάλειας και φόβου ιδίως για τους κατοίκους. Το αστικό πράσινο, οι δενδροστοιχίες κτλ έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους και ο δρόμος μπροστά από την είσοδο του ιερού θυμίζει κρανίου τόπο. Τα σκουπίδια και κάθε ακαθαρσία στους δρόμους, τα πεζοδρόμια και την πλατεία περισσεύουν και η στοιχειώδης καθαριότητα έχει αφεθεί στις φιλότιμες προσπάθειες κατοίκων και επαγγελματιών. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όσες ακόμη δεν ακολούθησαν αυτές που αναγκάστηκαν να φύγουν, αντιμετωπίζουν σοβαρότατες δυσκολίες.
Οι φίλες και οι φίλοι του Μένουμε Θεσσαλονίκη, μιας δημοτικής παράταξης νέων κυρίως ανθρώπων, πραγματικά νέων στην καρδιά και στον νου, νέων στον λόγο και στην πράξη τους, έδωσαν από το 2014 δείγματα γραφής της ξεχωριστής τους ποιότητας παιδείας και ήθους στον δημόσιο στίβο. Με επικεφαλής τον υποψήφιο Δήμαρχο Γιώργο Ρακκά, Δρ Πολιτικών Επιστημών μαζί με τον Κωνσταντή Σεβρή, Ms Πολιτικών Επιστημών επίσης, ως εναλλάξ Δημοτικούς Συμβούλους Θεσσαλονίκης.
Μαζί τους θα αγωνιστούμε για μια πραγματικά νέα διοίκηση στον Δήμο που μεταξύ των άλλων θα θέσει πρώτο σε προτεραιότητα σχέδιο, την εκπόνηση και εφαρμογή ενός σχεδίου όχι απλώς παρεμβάσεων αλλά γενικής ανάπλασης της περιοχής της Ροτόντας σύμφωνα με την οπτική και την προοπτική που αναπτύξαμε παραπάνω και σε σύνδεση με τα παρακείμενα Πανεπιστήμια και βέβαια όλη την πόλη. Ώστε να αναδειχθεί η μοναδικότητα του ιερού και η τεράστια σημασία του τόσο για την ιστορία όσο και το μέλλον της Θεσσαλονίκης.