Ο Παύλος Γερουλάνος διεκδικεί τον Δήμο Αθηναίων και δίνει απαντήσεις για όλα τα φλέγοντα θέματα που αφορούν την πρωτεύουσα της Ελλάδας.
“Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Eμπλέκομαι όπου θεωρώ ότι μπορώ να βοηθήσω, γι’ αυτό ασχολούμαι με τον Δήμο. Η διοίκηση της Αθήνας δεν είναι αστειάκι, απαιτεί συνδυασμό ικανοτήτων: εμπειρία στην κανονική αγορά, γνώση των διεθνών εξελίξεων και τάσεων, να ξέρεις πώς λειτουργεί το κεντρικό κράτος. Συχνά οι αυτοδιοικητικοί διολισθαίνουν στις επαφές τους με το κεντρικό κράτος γιατί δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς λειτουργεί το σύστημα. Νομίζουν ότι για να πάρουν κάτι αρκεί να το ζητήσουν, δεν αντιλαμβάνονται τους μηχανισμούς. Εγώ αυτά θεωρώ ότι φέρνω στο τραπέζι, γι’ αυτό και διεκδικώ την ψήφο των συμπολιτών μου” ανέφερε μεταξύ άλλων ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων Παύλος Γερουλάνος σε συνέντευξη που παραχώρησε στη HuffPost.
Διαβάστε αποσπάσματα της συνέντευξης του Παύλου Γερουλάνου:
Που μπορεί και που δεν μπορεί να εγκατασταθεί φωτισμός, ώστε να ενισχυθεί και το αίσθημα ασφάλειας των δημοτών. Πεδίον του Άρεως, Φιλοπάππου, Πνύκα;
“Δεν υπάρχει σημείο στην Αθήνα που δεν επιβάλλεται να είναι φωτισμένο τη νύχτα. Το φως είναι βασικά ευθύνη του Δήμου αλλά πρέπει να προέρχεται από παντού: από τα δημόσια κτήρια, από επιχειρήσεις, από μαγαζιά που ανθίζουν σε στενά που ήταν παρατημένα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανομία κινείται στο σκοτάδι και σπάει τις λάμπες για να μην υπάρχει φως. Σαν δήμαρχος, σκοπεύω να αλλάξω τον τρόπο που ο Δήμος αγοράζει φώτα. Σήμερα, μέχρι να επικυρωθούν τεράστιοι διαγωνισμοί, μένουμε μήνες στο σκοτάδι. Και ώσπου να έρθουν καινούργια φώτα, έχουν σβήσει τα άλλα μισά που τώρα δουλεύουν. Σκοπεύω να κάνω αυτό που έκανα και στο ΥΠΠΟ με τα φυλλάδια των αρχαιολογικών χώρων, που είχαν καταντήσει σκάνδαλο αναποτελεσματικότητας. Οι διαδικασίες πρέπει να γίνουν πιο ευέλικτες. Ό,τι έκαναν στη Νέα Υόρκη, με τη θεωρία του σπασμένου παράθυρου, θέλουμε να γίνει και στην Αθήνα με τις σπασμένες λάμπες. Σε ό,τι αφορά στους αρχαιολογικούς χώρους, που θίξατε, πρώτη προτεραιότητα η προστασία της ανθρώπινης ζωής και αμέσως μετά η προστασία των αρχαιοτήτων. Αν χρειαστεί να κλείσουν χώροι, μέχρι να φωτιστούν, θα το κάνουμε”.
Η ανασφάλεια των Αθηναίων και το σκοτάδι
Η ασφάλεια, αλλά και η εικόνα της πόλης, συνδέονται και με τον αριθμό των χρηστών ναρκωτικών που κυκλοφορούν «άστεγοι» στο κέντρο. Γνωρίζει ο ΠΓ την πρόταση που έχει διατυπωθεί από τη ΜΚΟ «Προμηθεύς» για δημιουργία ενός χώρου με συνθήκες υγιεινής στο κέντρο, όπου θα επιτρέπεται ελεύθερα η πρόσβαση στους χρήστες, ώστε να περιοριστεί η μετάδοση HIV και ηπατίτιδας; Ισως έτσι να βελτιωνόταν η εικόνα στη Νομική, στην πρώην ΑΣΟΕΕ και στην Ομόνοια, λένε οι άνθρωποι του «Προμηθέα».
“Τα ναρκωτικά είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην Αθήνα. Έχω δει με ενδιαφέρον την πρόταση του «Προμηθέα», και την ιστορία που προέκυψε με τον χώρο ελεγχόμενης χρήσης. Εξυπακούεται ότι είμαι υπέρ των χώρων αυτών. Ωστόσο η συζήτηση που κάνουμε συχνά αφορά τα συμπτώματα των ναρκωτικών, όχι την αιτία. Η απάντηση στην αιτία θα έρθει όταν η κυβέρνηση αποφασίσει να κυνηγήσει το χρήμα που υπάρχει από πίσω και με άρση του απορρήτου των λογαριασμών να βρει ποιοι κερδίζουν από το εμπόριο των ουσιών. Ο Δήμος μπορεί και πρέπει να παρεμβαίνει και να απαλύνει τα συμπτώματα. Και εκεί, μόνος γνώμονας πρέπει να είναι η μείωση της ατομικής και κοινωνικής ζημιάς που τα ναρκωτικά προκαλούν. Να προστατεύει, δηλαδή, ο δήμος τους χρήστες που υποφέρουν από αυτή την ασθένεια, να υπερασπίζεται τη δημόσια υγεία και να προστατεύει την κοινωνία”.
Δεν αντέχει άλλα σκουπίδια η Αθήνα…
Το δεύτερο θέμα που απασχολεί έντονα τους δημότες, με βάση τις μετρήσεις, είναι η καθαριότητα. Η μία όψη είναι τα σκουπίδια στους δρόμους. Η δεύτερη είναι η διαχείριση των σκουπιδιών από το Δήμο Αθηναίων και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση συνολικά. Δεν είναι ώρα να επιχειρήσει ο Δήμος Αθηναίων μία υπέρβαση: να φτιάξει κάποτε μία σύγχρονη, καθαρή μονάδα επεξεργασίας σκουπιδιών και ανακύκλωσης; Κινδυνεύουμε να βρεθούμε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, με τους δημάρχους να τσακώνονται και να τρέμουν το ενδεχόμενο να βρεθούν με τη διαχείριση απορριμμάτων στα όρια του δήμου τους.
“Θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να βρεθεί χώρος ανακύκλωσης είτε εντός των ορίων του δήμου είτε εκτός. Η μόνη λύση είναι η διαλογή στην πηγή, όπως ορίζει και η σχετική Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Να χωρίζουν δηλαδή τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις τα απορρίμματά τους ανά είδος και στη συνέχεια να γίνεται ξεχωριστή συλλογή. Οποιαδήποτε άλλη λύση είναι ανώφελη και εξαιρετικά πολυέξοδη. Όταν όμως οι δημόσιες υπηρεσίες δεν ανακυκλώνουν, ποιος θα δώσει το καλό παράδειγμα στον πολίτη; Πάντως, όταν οι Αθηναίοι μιλούμε για καθαριότητα, δεν εννοούμε μόνο τα σκουπίδια, αλλά και τις βρώμικες στάσεις λεωφορείων, τα πεζοδρόμια με κολλημένες ακαθαρσίες, την εγκατάλειψη. Και όλα αυτά είναι πιεστικές προτεραιότητες, αν θέλουμε να μιλάμε για αξιοπρέπεια στην Αθήνα”.
Αισθάνεστε ότι επιστρέφετε στην πολιτική που αφήσαστε πίσω σας πριν από 10 χρόνια; Είναι για εσάς ο δήμος Αθηναίων ο τελικός προορισμός, ή μήπως είναι ένας διάδρομος που μπορεί να οδηγήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή;
“Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. ΄Εμπλέκομαι όπου θεωρώ ότι μπορώ να βοηθήσω, γι’ αυτό ασχολούμαι με τον Δήμο. Η διοίκηση της Αθήνας δεν είναι αστειάκι, απαιτεί συνδυασμό ικανοτήτων: εμπειρία στην κανονική αγορά, γνώση των διεθνών εξελίξεων και τάσεων, να ξέρεις πώς λειτουργεί το κεντρικό κράτος. Συχνά οι αυτοδιοικητικοί διολισθαίνουν στις επαφές τους με το κεντρικό κράτος γιατί δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς λειτουργεί το σύστημα. Νομίζουν ότι για να πάρουν κάτι αρκεί να το ζητήσουν, δεν αντιλαμβάνονται τους μηχανισμούς. Εγώ αυτά θεωρώ ότι φέρνω στο τραπέζι, γι’ αυτό και διεκδικώ την ψήφο των συμπολιτών μου”.
Mε το νέο νόμο είναι πρακτικά μονόδρομος οι συνεργασίες. Με ποιόν από τους συνυποψηφίους του θα μπορούσατε – ή δεν θα μπορούσατε ποτέ να συνεργαστείτε;
“Με όποιον μπορέσουμε να συμφωνήσουμε σε ένα πρόγραμμα δράσεων που θα ήταν καλό για την πόλη. Με εξαίρεση τη Χρυσή Αυγή”.
Έχετε κάποια σκέψη για την ύπαρξη των οίκων ανοχής σε κεντρικά σημεία της πόλης; Ή για τις «πιάτσες»; Μιλάμε για ένα απόλυτα υπαρκτό πρόβλημα και για τις ζωές ανθρώπων από τη μία πλευρά, την επιβίωσή τους… Την ώρα που η Αθήνα πασχίζει να προσελκύσει επισκέπτες, πείθοντας ότι είναι μία σύγχρονη μητρόπολη, ασφαλής, πολιτισμένη και όμορφη.
“Πρέπει να σταματήσουμε να συζητάμε για την πορνεία με όρους «σπιτιών» του ’50. Βρισκόμαστε στο 2019 και η παράνομη πορνεία συντελείται παντού, μέσω ίντερνετ και τηλεφώνου, ακόμα και τώρα που συζητάμε δεν ξέρεις τι συμβαίνει στη διπλανή γωνία ή πάρκο. Δεν μπορεί η νομοθεσία στην Ελλάδα να ασχολείται ακόμα με το αν ο οίκος ανοχής βρίσκεται ή όχι 200 μέτρα μακριά από πλατεία, όπως συμβαίνει σήμερα. Διότι έτσι δημιουργείται μια αναγκαστική κατάσταση ανομίας που δεν εξυπηρετεί ούτε την ασφάλεια κανενός, ούτε την υγεία και την ακεραιότητα των εργαζομένων και των πελατών. Το νομοθετικό πλαίσιο πρέπει επειγόντως να εκσυγχρονιστεί”.