Η φετινή πρωτομαγιά συμπίπτει με την εξάπλωση της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, την απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας παγκοσμίως και τους σχεδιασμούς των ισχυρών να ισοπεδωθούν οι όποιες κοινωνικές κατακτήσεις παρέμειναν όρθιες από την οικονομική κρίση του 2008.
Το 1886, οι εργάτες του Σικάγου αψηφώντας τους κινδύνους και τις απειλές, έγραψαν κάποιες από τις πιο λαμπρές σελίδες του εργατικού κινήματος. Με το ίδιο τους το αίμα κατέκτησαν εργασιακά δικαιώματα που μέχρι τότε φάνταζαν αδιανόητα.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, το εργατικό κίνημα καλείται και πάλι να αναμετρηθεί με «γίγαντες» για να κατακτήσει και πάλι όσα μέχρι πριν λίγα χρόνια μας έμοιαζαν αυτονόητα.
Σε μια περίοδο που στρώνουν το έδαφος για μεγάλες περικοπές στη δημόσια υγεία και παιδεία, νέες απολύσεις, ελαστικά, εξαντλητικά και κακοπληρωμένα ωράρια, οι εργαζόμενοι οφείλουν με νέους μεγάλους και ενωτικούς αγώνες να στείλουν παντού το ηχηρό μήνυμα ότι: τη νέα κρίση ούτε μπορούν, αλλά ούτε και θέλουν να πληρώσουν πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, τα χαμηλά, δηλαδή, λαϊκά στρώματα και η νέα γενιά.
Η φετινή πρωτομαγιά αποτελεί σε συμβολικό επίπεδο την απαρχή για τους αγώνες που έρχονται. Για δουλειά, αξιοπρεπή ζωή και δικαιώματα. Για ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας και κοινωνικό κράτος. Κόντρα σε ιδεοληψίες που αποδοκίμαζαν και απαξίωναν για χρόνια τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας και της παιδείας.
Οι κατακτήσεις των εργαζομένων δε χαρίζονται. Μόνο με κοινή πάλη κερδίζονται. Οι αγώνες του χθες, δείχνουν τον δρόμο για το αύριο.