Είμαστε κάποιοι λίγοι τυχεροί σε αυτή την χώρα που ζούμε στην υπέροχη πόλη του Ναυπλίου με το τόσο πάχος ιστορίας. Στην πόλη με τα τρία κάστρα και τρεις αρχαιολογικούς χώρους τριγύρω, ενταγμένους στα μνημεία της Unesco.
Στην πόλη που μέσα στους αιώνες υπήρξε η πρωτεύουσα δυο αυτοκρατοριών (πρωτεύουσα του Μοριά κατά την Οθωμανική εποχή και πρωτεύουσα της ανατολής της Βενετικής αυτοκρατορίας) αλλά και πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας Ζούμε στην πόλη των μεγάλων λογοτεχνών. Ενδεικτικά αναφέρω τους κορυφαίους Άγγελο Τερζάκη και Νίκο Καρούζο.
Το Ανάπλι εμπρός! που έχω την πολύ, μα πολύ μεγάλη, τιμή να εκπροσωπώ, είναι μία δημοτική παράταξη που νιώθει το τεράστιο βάρος να αγωνίζεται για την πόλη αυτή και για την ενδοχώρα της και να συμμετέχει στις εκλογές. Έχουμε επίγνωση του πόσο σημαντικό είναι να οραματιζόμαστε το αύριο μιας τέτοιας πολιτείας. Το τεράστιο βάρος που έχουμε για την διατήρηση και ανάδειξη όλων των σπουδαίων μνημείων που άφησαν οι προηγούμενοι από εμάς σε αυτόν τον τόπο μας.
Τα αρχαιοελληνικά, τα φράγκικα, τα Βενετσιάνικα και τα Οθωμανικά ίχνη είναι παντού ολόγυρά μας. Αλλά ακόμα πιο συνταρακτικό είναι ότι ζούμε αντάμα με τις βαριές σκιές των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης. Εδώ η οικία και το εκκλησάκι του Κολοκοτρώνη, εκεί το σημείο που τον συνέλαβαν και παραπέρα η φυλακή του. Πιο κάτω το σπίτι του Νικηταρά, του Γενναίου Κολοκοτρώνη, του Τρικούπη.
Και βέβαια παράλληλα έχουμε και όλα τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής και ακόμα μεγαλύτερα λόγω της αδιαφορίας ετών. Πολεοδομικά, το λιμάνι, το πάρκινγκ, η πράσινη και ψηφιακή πόλη του μέλλοντός μας,. Τι θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές εμείς που κληρονομήσαμε τόσα από τους παλαιότερους; Δεν θέλω στο άρθρο αυτό να ασχοληθώ με τα περιττώματα που έριχνε ο νυν Δήμαρχος στον υποψήφιο Δήμαρχο Δημήτρη Ορφανό με την παράταξη του οποίου, η δικιά μας παράταξη “Ανάπλι εμπρός!” συμπορεύεται.
Αλλά για εμάς είναι ένα μεγάλο ζητούμενο να ξεφύγουμε από την τοξικότητα που χρόνια τώρα εκπέμπει ο νυν Δήμαρχος και να ασχοληθούμε σοβαρά με το παρόν και το άμεσο και απώτερο μέλλον του Ναυπλίου με σεβασμό στην ιστορία μας.Τελειώνω το άρθρο αυτό με ένα κομμάτι από ένα κείμενο του Άγγελου Τερζάκη με τίτλο “Οίστρος ακολασίας” όταν η χούντα κατέστρεψε τμήμα του διαχρονικού κάστρου της Ακροναυπλίας.
“Η πατρίδα μου είναι ένα γέρικο πέτρινο λιοντάρι, που βουτάει τα νύχια του στην αφρισμένη θάλασσα του Αργολικού. Κρατάει τα μάτια σφαλιστά, βάρυπνα, και στο κραταιό της μέτωπο έχει ξεχαστεί η αυστηρή ζάρα της έγνοιας. Ο δικός της ο ύπνος δεν είναι σαν τους άλλους, αδιαφορία και εγκατάλειψη. Στη θωριά της ακόμα δεν απλώθηκε η χαύνη έκσταση της λήθης. Ο ύπνος της είναι συλλογή βαθιά, στοχασμός κλειστός κι αυτοσυγκέντρωση, που όσο πάει και βουλιάζει περισσότερο στην προαιώνια ακινησία………
Αλλοίμονο! Ζούμε σ’ έναν αιώνα όπου η πίστη δεν αποφέρει τίποτα, ενώ η απιστία κι ο βανδαλισμός πολλά. Ο άνθρωπος σκοτώνει την ψυχή του για να εισπράττει, αυτοκτονεί για να εισπράττει …….. Στο Ναύπλιο ο χρόνος έχει εξαγιάσει το αίμα και το θάνατο, τα μετουσίωσε σε μνημείο της ομορφιάς. Μιας αυστηρής, κρυφής ομορφιάς, που απαιτεί προετοιμασία ψυχής, μύηση για να την προσεγγίσεις. Κι ευλάβεια……….
Ευτυχώς η πολιτεία του Ναυπλίου αντέχει ακόμα, αντιστέκεται σιωπηρά, με την τραυματισμένη αξιοπρέπεια της προαιώνιας αρχοντιάς της. Ως πότε όμως;”(Άγγελος Τερζάκης έτος 1973, “Οίστρος ακολασίας άρθρο δημοσιευμένο στην εφημερίδα “Βήμα”)Για αυτό το “ως πότε όμως;;” του Άγγελου Τερζάκη νιώθουμε την ανάγκη και έχουμε την υποχρέωση να αγωνιζόμαστε.
Κώστας Καράπαυλος Εκπρόσωπος του Ανάπλι εμπρός! που συμμετέχει στις εκλογές σε συμμαχικό σχήμα με το “Όραμα Δημιουργίας”
ΥΓ Η γενέθλια οικία του Άγγελου Τερζάκη είναι ερείπιο. Όπως και του Νίκου Καρούζου άλλωστε