Τις επόμενες εβδομάδες το Βερολίνο θα γνωρίζει εάν -με τη συνδρομή και των γειτόνων της- η Γερμανία θα έχει επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας για τον ερχόμενο χειμώνα.
Από το αποτέλεσμα του δεύτερου «στρες τεστ» των εταιριών παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος θα κριθεί εν πολλοίς και αν τα τρία εναπομείναντα πυρηνικά εργοστάσια της χώρας θα κλείσουν, όπως προβλέπεται, στο τέλος του έτους ή θα παραμείνουν σε λειτουργία ενόψει των αυξημένων αναγκών και της επαπειλούμενης έλλειψης φυσικού αερίου. Για πολλούς, όπως οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU), η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη. Για τον κυβερνητικό συνασπισμό ωστόσο, συνδέεται με προβληματική ιστορικής και σχεδόν υπαρξιακής σημασίας.
Στην τελευταία δημοσκόπηση DeutschlandTrend για λογαριασμό του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, το 82% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ της παραμονής των τριών πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας σε λειτουργία. Οι μισοί από αυτούς θα συμφωνούσαν η παράταση να περιοριστεί σε μερικούς μήνες, ενώ οι άλλοι μισοί θεωρούν ότι η πυρηνική ενέργεια δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Θα έλεγε κανείς ότι η δημοσκόπηση -με τη «βοήθεια» του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν- λύνει ένα μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση. Οι τιμές της ενέργειας έχουν ήδη εκτοξευθεί, ο κίνδυνος για κρύα διαμερίσματα και ακόμη πιο κρύα ντους είναι πια ρεαλιστικός και η ρωσική πλευρά είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να προσφέρει αξιόπιστη απάντηση. Οι συνθήκες που οδήγησαν το 2011 την τότε καγκελάριο ‘Αγγελα Μέρκελ στην απόφαση να κλείσει τα έξι πυρηνικά εργοστάσια της Γερμανίας -μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα- σήμερα δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως οι Πράσινοι και μάλιστα εδώ και εννέα μήνες συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Εννέα μήνες, στη διάρκεια των οποίων η «πράσινη» ατζέντα ηττάται σχεδόν καθημερινά, λόγω κυρίως του πολέμου στην Ουκρανία: Σε αυτούς τους μήνες, οι Πράσινοι και την παράδοση όπλων υποστήριξαν και τον υπερ-εξοπλισμό των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων χειροκρότησαν και υπέρ της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ τάχθηκαν όταν τους ζητήθηκε. Η πυρηνική ενέργεια ωστόσο αποτελεί για το συλλογικό «εγώ» του ισχυρότερου οικολογικού κόμματος της Ευρώπης κάτι σαν την επιλογή της Δύσης για τους Χριστιανοδημοκράτες του Κόνραντ Αντενάουερ. Στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχουν οι «ρεαλιστές» (Realos) και οι «φονταμενταλιστές» (Fundi) και δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι στη σημερινή κυβέρνηση εκπροσωπούνται βασικά οι πρώτοι. Με βαριά καρδιά, με μπόλικο αυτομαστίγωμα και άλλες τόσες μετάνοιες και υποσχέσεις για το μέλλον, το πιθανότερο είναι ότι θα επικρατήσει τελικά η λογική της ανάγκης, κυρίως ενόψει του κινδύνου για σοβαρό κοινωνικό διχασμό.