Σχολιάζει ο Θανάσης Μπέλτσος
Τι και αν η εκφωνήτρια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου Μαρία Δαμανάκη έγινε μαζορέτα της ελίτ συνοδεύοντας βασιλείς και τραπεζίτες, τι και αν συνεχίζουν κάποιοι επιχορηγούμενοι επαγγελματίες να διεκδικούν την πατρότητα των αγώνων της κοινωνίας , τι και αν οι κουκουλοφόροι αμαυρώνουν την ημέρα μνήμης, τι και αν οι απόγονοι του ναζισμού αμφισβητούν την ύπαρξη του, ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ είναι και θα είναι ένα σημείο αναφοράς αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά κάθε είδους φασισμού και ολοκληρωτισμού, θα είναι ένα σημείο αναφοράς για εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Η πύλη του Πολυτεχνείου ήταν γεμάτη από ελληνικές σημαίες που στη συνέχεια επαγγελματίες ιδεολόγοι και σφετεριστές τις γκρέμισαν. Όπως τιμάει το Έθνος εξεγέρσεις, επαναστάσεις, αντιστάσεις, απελευθερώσεις έτσι θα τιμάει κάθε καθαρό αγώνα για την ανεξαρτησία και την δημοκρατία, ακόμη και αν αυτό τον αγώνα τον καταχράστηκαν και τον ρευστοποίησαν Δαμανάκηδες, Λαλιώτηδες και κουκουλοφόροι.
Και τι σύμπτωση όπως και τότε έτσι και τώρα , την χούντα την εγκατέστησαν οι ΗΠΑ την συμφωνία στις Πρέσπες την επέβαλαν οι ΗΠΑ. Ούτε μπορώ να βλέπω αυτό το υποκριτικό παραλήρημα δημοκρατίας όταν σήμερα ενάντια στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων επιχειρούνται πολιτικές που δεν έχουν καμιά λαϊκή εξουσιοδότηση. Πολιτικές που διαπραγματεύονται τα εθνικά ιδεώδη , πολιτικές που μας προσβάλουν, πολιτικές αντισυνταγματικές. Πολιτικές που αντίκειται στα συνθήματα της γενιάς του Πολυτεχνείου αλλά και όλων των εθνικών αγώνων για Ελευθερία και Δημοκρατία.
Για εθνική Ανεξαρτησία και σεβασμό στην Ελληνική Ιδέα και στην Ιστορία του Ελληνισμού.