Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Στις δύσκολες μέρες που έρχονται οφείλουμε να ενεργοποιηθούμε και να καλύψουμε οι πολίτες το κενό εξουσίας και των εθνικών συμβιβασμών, που δημιουργεί η υποτέλεια του κοινοβουλευτικού συστήματος και της οικονομικής ελίτ καθώς και η ανοχή στα παράκεντρα που απεργάζονται την εθνική μας υπόσταση και κυριαρχία.
Η χώρα δυστυχώς έχει ηττηθεί παταγωδώς σε διπλωματικό επίπεδο, άσχετα αν κάποιοι παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο και ζούμε δυσάρεστες εθνικές στιγμές που μας φέρνουν στη μνήμη περιόδους αστάθειας και εθνικών τραγωδιών. Όπως της εισβολής στην Κύπρο και το γκριζάρισμα των Ιμίων. Μέσα σε ένα εξάμηνο ζήσαμε επιχείρηση εισβολής στα σύνορα του Έβρου, βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, κατάληψη με έρευνες της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με ταυτόχρονη παρουσία τουρκικών δυνάμεων, κατάληψη της Κυπριακής ΑΟΖ και εισβολή στα Βαρώσεια, συνεχείς προσβολές και απειλές από την τουρκική ηγεσία, με επιθετικά σενάρια στο Αιγαίο στα πλαίσια της “Γαλάζιας Πατρίδας”, αμφισβήτηση της Θράκης από τους πράκτορες της Άγκυρας και συνεχείς παραβιάσεις σε αέρα και θάλασσα.
Σε όλο αυτό τον Αρμαγεδώνα προκλήσεων απαντάμε(συρόμαστε) μονομερώς με αποκλιμάκωση, προσέγγιση και διάλογο, υποκύπτοντας κυρίως στις εντολές του Βερολίνου, επιβεβαιώνοντας το ρόλο της αποικίας και του προτεκτοράτου. Ούτε την πρόθεση της Γαλλίας να υπάρχει σκληρή στάση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα δεν εκμεταλλευτήκαμε. Στην ουσία αδειάσαμε το Παρίσι προς τέρψει των ναζιστών συμμάχων του εγκληματία Ερντογάν και της αλλοπρόσαλλης αμερικανικής πολιτικής.
Αυτό το εθνικό ατόπημα επαναλάβαμε στο γαλλικό βέτο για τις ενταξιακές διαδικασίες στην ΕΕ για Αλβανία και Σκόπια, φτάνοντας στο σημείο να μας ευχαριστεί δημόσια ο σκοπιανός πρωθυπουργός για τις μάχες που δίνουμε για να αποκτήσει οντότητα το ψευδοκράτος της απάτης των Πρεσπών.
Οι κινήσεις της Άγκυρας σε Συρία, Λιβύη, Αρμενία σε συνδυασμό με την κλιμάκωση σε Ανατολική Μεσόγειο, Αιγαίο και Θράκη δείχνουν ξεκάθαρα πως οδεύουμε σε μια περίοδο αναταραχής και επιθετικότητας. Η Τουρκία βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη των φιλοδοξιών της για ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διεκδικεί το ρόλο της περιφερειακής δύναμης και του εκπροσώπου του Ισλάμ.
Αν η Ελλάδα δεν ετοιμαστεί για πόλεμο και κυρίως αν δεν κατανοήσει ότι θα πρέπει να είναι η βασική της επιλογή, θα βρεθεί πως δυσάρεστων εθνικών τετελεσμένων που θα συνοδευτούν από απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Καμιά ξένη δύναμη ή διεθνής οργανισμός δεν θα μπουν μπροστά να προασπίσουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Άλλωστε ΝΑΤΟ, Γερμανία, Ρωσία έχουν διακηρύξει σε όλους τους τόνους πως η Τουρκία παραμένει σημαντικός στρατηγικός εταίρος και έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεται τα δικά της θέλω, ακόμη και όταν αυτά αμφισβητούν συμμάχους όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Αν συνδυάσουμε και την παθητικότητα της αμερικανικής πολιτικής που προσπαθεί να κολυμπήσει σε δυο βάρκες καταλαβαίνουμε πως δεν έχουμε πολλά να αναμένουμε.
Αν δεν ανεβάσουμε εμείς τους τόνους για να υποχρεώσουμε τη Δύση να σταθεί δίπλα μας και να δούμε εν τέλη ποιος εννοεί ότι είναι στο πλευρό μας με πράξεις, θα οδηγηθούμε σε διεθνή απομόνωση και διπλωματικό Βατερλό. Μπορεί να υπογράψαμε κάποιες θετικές συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, αλλά αυτό δεν λύνει κανένα ζήτημα σε σχέση με την τουρκική επιθετικότητα και δεν μας διασφαλίζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Την ίδια ώρα το πολιτικό σύστημα εθελοτυφλεί και η δημοσιότητα έχει επικεντρωθεί σε δευτερεύοντα γεγονότα που προσφέρουν αποπροσανατολισμό από την πραγματικότητα. Η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης των νεοναζί στη χώρα και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις κυβέρνησης-αντιπολίτευσης έχουν απλώσει ομίχλη συσκότισης και απόδρασης από τις αρνητικές εξελίξεις στα εθνικά θέματα και στην ελληνοτουρκική κρίση.
Ο πόλεμος μας χτυπά την πόρτα και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα ή καλύτερα σαν τρομαγμένα ζωντανά εκλπιπαρούμαι να μην μας “σφάξουν”.
Αν θες ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο, αλλιώς θα σε σφάξουν σαν αμνοερίφιο, στο γόνατο.