Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Από την καρέκλα του κεντρικού ευρωπαίου τραπεζίτη βρέθηκε στην καρέκλα του Πρωθυπουργικού θώκου της Ιταλίας. Σε μια ασταθή πολιτικά χώρα που πυκνά συχνά έχει πέσει σε πολιτική περιδίνηση και κάπως έτσι διαδέχτηκε τον Τζουζέπε Κόντε ο Μάριο Ντράγκι, η εμφάνιση ενός τεχνοκράτη θα μποροούσε να χαρακτηριστεί σαν μια στροφή στην ανάπτυξη.
Εδώ όμως τα δείγματα δείχνουν πως έχουμε μια αναβίωση της μαύρης περιόδου Μουσολίνι υπό διαφορετική μορφή. Με ένα περιτύλιγμα δημοκρατίας. Θα αναβιώσει ο γερμανοιταλικός άξονας που οδήγησε στο Ναζιστικό Ολοκαύτωμα;
Ο πολλά υποσχόμενος Ντράγκι όχι μόνο για την Ιταλία, αλλά και για το ευρωπαικό γίγνεσθαι, αποδεικνύεται ένας σκληρός και αδείστακτος πολιτικός, έτοιμος να υιοθετήσει και να εφαρμόσει τις πιο ακραίες πολιτικές, καταργώντας θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρατηρίσει κανείς την απίστευτη δήλωση του για υποχρεωτικό εμβολιασμό στον γενικό πληθυσμό άνω των 18 ετών. Μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που η επιδημιολογική εικόνα δείχνει πως περνάμε σε μια ηπιότερη φάση που δεν συνοδεύεται από βαριά περιστατικά. Μπορεί να καταγράφονται εκατοντάδες χιλιάδες περισταικά ημηρεσίως αλλά η νόσηση έχει ελαφρά συμππώματα και δεν οδηγεί σε νοσηλείες και κυρίως σε μονάδες εντατικής θεραπείας.
Ποια λοιπόν η σκοπιμότητα της πρότασης Ντράγκι, σε μια περίοδο εκτόνωσης της πανδημίας; Τι επιδιώκει να πετύχει μετά από 2 χρόνια εφιαλτικής εικόνας που έφερε τις κοινωνίες στα όρια νευρικής κρίσης; Που μεγάλωσαν οι κοινωνικές ανισότητες; Τι επιδιώκει όταν γνωρίζει πως μεγάλα τμήματα της ιταλικής και της παγκόσμιας κοινωνίας αντιτίθενται σε κάθε μορφή υποχρεωτικότητας;
Είναι ξεκάθαρο πως βάζει σκόπιμα την γενίκευση της υποχρεωτικότητας όχι με υγειονομικούς όρους, αλλά με επιδίωξη την πλήρη χειραγώγηση των πολιτών και την υιοθέτηση πολιτικών που καταργούν κυρίαρχες έννοιες και αξίες, για τις οποίες η ανθρωπότητα έχυσε ποταμούς αίματος για να τις θεμελιώσει.
Πως μπορεί να επιβληθεί μια τέτοια απόφαση όταν τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν πως οι ηλικίες κάτω των 60 ετών κινδυνεύουν απειροελάχιστα έως μηδενικά; Η πρόταση Ντράγκι είναι μια αναγέννηση του ιταλικού φασισμού, μια επιστροφή στον μεσαίωνα της ιεράς εξέτασης και της πυράς.
Αύριο θα μπορεί σε κάθε χώρα ένας Ντράγκι να ανακοινώνει υποχρεωτικότητες βασισμένες σε κατασκευασμένα αφηγήματα και υποτιθέμενους κινδύνους. Έτσι εμμέσως καταγρούνται πολιτεύματα, συντάγματα και συστήματα.
Δεν μιλάμε για άρνηση σε μια πανδημία που υπάρχει, ούτε καν για τα εμβόλια ή τα φάρμακα, αλλά για αυτονόητη αντίθεση στην υγειονομική χούντα που την χρησιμοποιεί, για να κυριαρχήσει.
Ανάλογη συζήτηση ξεκινούν και στην Ελλάδα οι γνωστοί κύκλοι που επιθυμούν να επιβάλλουν μια δημοκρατία του τρόμου, ένα επιδημιολογικό απαρχάϊντ. Καθίσταται σαφές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια υγειονομική κρίση αλλά με μια κρίση δημοκρατίας. Η πανδημία έχει μετατραπεί σε κερκόρπα, σε δούρειο ίππο για να διαβεί μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα.
Η επιστήμη που υπηρετεί την ανθρωπότητα, έχει επιστρατευτεί για να υλοποιήσει το διεθνές συνδικάτο τα αρρωστημένα σχέδια του. Ακόμη και η ψηφιακή επανάσταση έχει επιστρατευτεί για να υπηρετήσει αυτόν τον σχεδιασμό. Την ίδια ώρα που έχει επιβληθεί μια παγκόσμια λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης και στις πλατφόρμες των social media. Κορυφαίοι επιστήμονες πο εκφράζουν ενστάσεις και κρούουν τον επερχόμενο κίνδυνο, λοιδορούνται, χλευάζονται και φιμώνονται.
Η τρομοκρατία και ο φόβος έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας…