Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Διαβάζω σημερινό άρθρο στο ΑΠΕ με τίτλο “Χρηματιστήριο Αθηνών: Το «στοίχημα» των 1.000 μονάδων”
Στοίχημα οι 1.000 μονάδες σε μια χώρα που μας έχουν πρήξει ότι αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης και πως ο ρυθμός της είναι ο υψηλότερος στην ευρωζώνη.
Μητσοτάκης και Γεωργιάδης μας περιγράφουν ένα επενδυτικό παράδεισο και μια οικονομία που έχει αλλάξει επίπεδο και καταγράφει το ένα ρεκορ μετά το άλλο.
Μόλις χθες από το Νταβός ο Μητσοτάκης περιέγραφε σε συνέντευξη του το οικονομικό θαύμα που έχει επιτελέσει στην Ελλάδα και το μπαράζ επενδύσεων που εξελίσσεται.
Μάλιστα. Εγώ διαβάζω το άρθρο και βλέπω πως είναι στοίχημα οι 1.000 μονάδες. Ξέρετε τι σημαίνει 1.000 μονάδες; Ξέρετε πότε ήταν κάτω από τις 1.000 μονάδες… να σας πω 3-4 δεκαετίες πίσω.
Ξέρετε που είναι οι υπόλοιποι χρηματιστηριακοί δείκτες σε Ευρώπη και ΗΠΑ; Που ήταν την δεκαετία του ΄80 και ΄90 και που είναι σήμερα;
Μα γιατί η αγορά δεν αποτυπώνει αυτά που μας τσαμπουνάνε καθημερινά κυβέρνηση και πληρωμένα ΜΜΕ; Κανονικά επειδή στο Χρηματιστήριο ισύχει ο κανόνας η αγορά καταγράφει και ρευστοποιεί την καλή είδηση προτού αυτή βγει, το Χρηματιστήριο θα έπρεπε να έχει κινηθεί εδώ και μήνες σε ανοδική τροχιά.
Θα έπρεπε αφού έχει υποστεί μια τεράστια υποτίμηση ( η μεγαλύτερη με διαφορά από όλες τις χρηματιστηριακές αγορές) να έχει αντιδράσει με το νόμο του ελατηρίου.
Να σας θυμίσω πως το ελληνικό χρηματιστήριο κάποτε είχε σκαρφαλώσει στις 6.000 μονάδες με σκανδαλώδη βέβαια τρόπο που ουδείς πλήρωσε από τη συμμορία του Αρχιερέα Σημίτη – η οποία σήμερα έχει περίοπτη θέση στο Μαξίμου-. Όμως και τότε ειδικοί μας μιλούσαν για οικονομικό θαύμα…. όπως και σήμερα!!!
Επειδή έχω ασχοληθεί επαγγελματικά και γνωρίζω πως λειτουργεί για μένα η εικόνα του Χρηματιστηρίου, μου επιβεβαιώνει πως ότι μας λανσάρουν περί ανάπτυξης είναι παραμύθια και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική οικονομία.
Άλλωστε όσοι δεν έχουμε κομματικές παρωπίδες το διαπιστώνουμε καθημερινά είτε ως εργαζόμενοι είτε ως επαγγελματίες. Οι βολεμένοι βαστάζοι της κομματικής νομενκλατούρας δεν θα αποδεχτούν ποτέ την αλήθεια, αλλά και δεν τους αγγίζει η κρίση φτώχειας γιατί καθημερινά γλύψουν το κοκκαλάκι της εξουσίας.