Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Η Αρμενία βιώνει την φρίκη του παντουρκισμού και του αναθεωρητισμού. Η Δημοκρατία του Αρτσάχ βρίσκεται αποκλεισμένη, διαμελισμένη να παλεύει για το δικαίωμα της εθνικής της υπόστασης και ανεξαρτησίας.
Για τα παιδιά του Αρτσάχ δεν γίνονται διαδηλώσεις, δεν ακούγεται κιχ από το αλληλέγγυο λεφούσι, δεν ιδρώνει το αυτί των ειρηνιστών και της πολιτικής- επιχειρηματικής βρωμοσυμμορίας που νταραβερίζεται με το αιματοβαμμένο Αζερμπαϊτζάν, εισπράττοντας πακτωλό χρημάτων.
Αυτά τα παιδιά με ψυχή γίγαντα έμαθαν να ζουν μέσα στην φρίκη του πολέμου και να παλεύουν όχι για ένα ipfone και ένα τάμπλετ, αλλά για την ζωή τους, την επιβίωση τους, ξεχασμένα από τον πολιτισμένο κόσμο.
Ανοίξτε το δρόμο της ζωής… Θέλω να ζήσω!!
Αυτά τα παιδιά δεν επέλεξαν τον εύκολο δρόμο της υποτέλειας, στους Αζέρους και στους Ρώσους κατακτητές. Διεκδικούν τον δικό τους δρόμο, προασπιζόμενα την Ιστορία και την Εθνική τους ταυτότητα.
Μόνο σεβασμό αξίζουν και τροφή δική μας, για αυτοκριτική !
ΥΓ: Σήμερα που γράφω αυτές τις λέξεις στο αποκλεισμένο για 23η ημέρα Αρτσάχ, τα παιδιά αυτά προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς ρεύμα, φάρμακα και τρόφιμα στους -18 βαθμούς Κελσίου.