Εκλογές το Φθινόπωρο για να σωθεί η παρτίδα (που δεν σώνεται). Ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής για τη διεφθαρμένη διακυβέρνηση που υπηρτεί μια στενή ομάδα συμφερόντων και έναν τριτοκοσμικό παλαιοκομματισμό.
Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται ως ντήλερ της ΤΕΡΝΑ στην συνάντηση με την Τζόρτζια Μελόνι, επισκέπτεται τις εγκαταστάσεις του νταβατζή της ενέργειας Μυτηλιναίου στην Μαγνησία και εκθιάζει την στροφή στην αμυντική βιομαχανία, την ίδια ώρα που έχει συρρικνώσει την ΕΑΒ. Στο πεδίο διαχείρησης αποβλήτων οι επιχειρηματικές φατρίες σκοτώνονται για το ποια θα έχει το πάνω χέρι με αποτέλεσμα η εξίσωση ανακύκλωση να παραμένει με αρνητικό πρόσημο και αν αποτελούμε κακό παράδειγμα στην ΕΕ.
Το έγκλημα στα Τέμπη, οι εθνικές ήττες με την Αγια Σοφιά, το τουρκολυβικό μνημόνιο, την συμμετοχή της Τουρκίας στο αμυντικό πρόγραμμα της ΕΕ, ακόμη και το γεγονός πως οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη εγκαταστήσει νέο πρέσβη στην Αθήνα μετά από 6 μήνες της παρουσίας Τραπ στο Λευκό Οίκο είναι μια εικόνα αποτυχίας.
Εικόνα αποτυχίας είναι η ακρίβεια, η επικράτηση των κυκλωμάτων αισχροκέρδιας και η κατάρρευση στο δημογραφικό. Η πλήρης διάλυση του πρωτογενούς τομέα που έχει φέρει την εκτόξευση των εισαγωγών. Αν δεν ήταν ο τουρισμός και η καθημερινή αφαίμαξη μέσω του ΦΠΑ( που αυτοτροφοδοτεί η ακρίβεια) θα είχαμε σαν οικονομία καταρρεύσει. Γιατί τα επικοινωιακά επιτεύγματα της ψηφιακής μετάβασης δεν γεμίζουν το άδειο οικογενειακό τραπέζι, ούτε αποκαθιστούν την χαμένη εθνική αξιοπρέπεια.
Ούτε βέβαια με επιδοματικές πολιτικές και κουπόνια που θυμίζουν άλλα καθεστώτα, στηρίζεται η ελληνική οικογένεια, ούτε βέβαια έρχεται η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Μέσα σε αυτό το κλίμα το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ που βέβαια το ζουμί δεν είναι αυτά που μας λανσάρουν με διαλόγους μικρορουσφετιών βουλευτικών γραφείων, έρχεται να επιβεβαιώσει την σαπίλα που επικρατεί και επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις αφού η κοινωνία πλέον φαίνεται να μην έχει καμιά ανοχή. Επίσης όπως μαθαίνω έρχονται ακόμη βαρύτερες αποκαλύψεις και σε άλλο πεδίο διακυβέρνησης και διαχείρησης δις ευρώ που μπορεί να σκάσει σαν ατομική βόμβα και να αποστεώσει το σημερινό σύστημα εξουσίας.
Για αυτό και είναι πλέον σοβαρά στο τραπέζι η διέξοδος των πρόωρων εθνικών εκλογών έτσι ώστε να προλάβουν να διασωθούν προτού βγει στο φως το μέγεθος της σαπίλας και την διαφθοράς.
Έτσι η ΔΕΘ θεωρείται το σημείο μηδέν στο οποίο θα επιχειρηθεί μέσα από μια ακατάσχετη υποσχεσιολογία να οδηγηθούμε σε εκλογές – που ζητά και η αντιπολίτευση- με την προσδοκία να είναι η Νέα Δημοκρατία πρώτο κόμμα και να μην δώσουν χρόνο στην αντιπολίτευση ή σε νέα σχήματα να οργανωθούν, μέσα σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό.
Αν θέλετε την προσωπική μου εκτίμηση το σενάριο των πρόωρων εκλογών είναι πιο πιθανό από ποτέ…
Ο Μητσοτάκης εκλέχθηκε δυο φορές, έκανε όπως φαίνεται τον κύκλο του, υπάρχει τεράστια εσωτερική σύγκρουση με την πολιτική που ασκεί, υπάρχει κινητικότητα από την πλευρά Καραμανλή και Σαμαρά, ο Δένδιας περιμένει την ευκαιρία να ηγθεί στο κόμμα και βέβαια η πολιτική ιστορία της χώρας έχει δείξει πως δεν υπάρχει τρίτη συνεχόμενη θητεία… ακόμη και για πολιτικούς με το πολιτικό μέγεθος Κώνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.
Στο ερώτημα αν μπορεί η σημερινή αντιπολίτευση να κερδίσει εκλογές, η απάντηση είναι πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Οι κοινωνίες αργά η γρήγορα βρίσκουν βηματισμό και λύσεις.