Η Εβελίνα Πρεβέντη γεννήθηκε στη Λάρισα το 1998. Είναι τριτοετής φοιτήτρια στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, με κατεύθυνση την Ψυχολογία, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι υποψήφιο μέλος στην Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και ιδιοκτήτρια του διαδικτυακού site ‘toperiodikomou.gr’.
Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε μεγάλες εφημερίδες και διαδικτυακά sites.τα ποιήματα της Εβελίνας Πρεβέντη δεσπόζει ο ελεύθερος στίχος, προσπερνώντας την παραδοσιακή μορφή της ποίησης. Είναι ποιήματα έξυπνα, με σαφήνεια, με αυθόρμητη εκπήδηση της ιδέας τους και πολλά με σκωπτική οξύνοια. Τα περισσότερα έχουν μια πονεμένη διάθεση, ενώ άλλα χαρίζουν την αισιοδοξία στο μεγαλείο της. Κυριαρχούν ο έρωτας, η αγάπη, η Άνοιξη και τονίζει σημαντικά ζητήματα της εποχής μας με τρόπο περίτεχνο.
Σκιές στον ενικό…
“Πες μου γιατί σε νοσταλγώ λεπτό με το λεπτό, και σε ποθώ σαν να θέλω να εισβάλλεις στον πιο βαθύ ωκεανό. Γιατί σε κοιτώ με μάτια δακρυσμένα και βαριά και μου αποκρίνεσαι πως όλα περνούν, θα περάσουν κι αυτά”.
Ένα μικρό δείγμα ποιητικού λόγου από τη συλλογή της νεαρής ταλαντούχας Εβελίνας Πρεβέντη, η οποία μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις, τα όνειρα και την έμπνευσή της…
Ποιες σκέψεις σας οδήγησαν στην ευγενή ενασχόληση με την ποίηση;
“Οι ανησυχίες μου. Τρέφω έντονο προβληματισμό για όλα αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ακόμη και για τα πιο ασήμαντα. Καθετί το ψάχνω και το αναλύω πολύ βαθιά. Βέβαια, αυτό κάποιες φορές με απομακρύνει από την πραγματική ουσία, αλλά έχω τη γνώση… Επίσης, η ποίηση με γοήτευσε. Τη θεώρησα κάτι εξειδικευμένο, κάτι που δεν είναι για όλους. Κάτι που ίσως να μπορούσε να είναι για εμένα… Έτσι άρχισα να ασχολούμαι μαζί της”.
Ποιες ήταν οι αναφορές σας σχετικά με τον ποιητικό λόγο;
“Είχα την τύχη οι καθηγητές μου να αγαπούν την τέχνη, να θαυμάζουν την ποίηση. Το ίδιο συνέβαινε και μέσα στο σπίτι μου.Ύστερα, είμαι ένα παιδί που θα με έβρισκες πάντα σε εκδηλώσεις πολιτισμού και στις δημόσιες βιβλιοθήκες, ανάμεσα σε ποιητικές συλλογές, ανάμεσα στα δύσκολα. Τα οποία τελικά, είναι και τα πιο ωραία”.
Θεωρείτε ότι ανήκετε σε κάποιο ρεύμα;
“Στο μοντερνισμό. Ο στίχος μου είναι ελεύθερος, τα ποιήματά μου είναι απλά, κατανοητά, σύντομα, με αυθόρμητη εκπήδηση της ιδέας τους και πολλά με σκωπτική οξύνοια. Ο τόνος της ποίησης είναι βαθύς και διαπεραστικός. Και σε ορισμένα σημεία κυριαρχεί η υπερβολή του συναισθήματος”.
Τί είναι αυτό που σας εμπνέει για να πάρετε στο χέρι σας το μολύβι;
“Εμπνέω σημαίνει φυσώ προς τα μέσα. Ένα ερέθισμα φυσά μέσα μας κάθε δημιουργικό κύτταρο που υπάρχει κι ένα έργο παράγεται. Το δικό μου έργο είναι η αποτύπωση των σκέψεων σε ένα χαρτί. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οπουδήποτε. Από έναν άνθρωπο, από μία κίνηση, από μια λέξη, από μια ολόκληρη συζήτηση, από τον καιρό που έχει και τι συναισθήματα μου προκαλεί”.
Υπάρχει η άποψη ότι ο πολιτισμός περνάει κρίση, εσείς το πιστεύετε;
“Όπως σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής, έτσι και στον πολιτισμό, η κρίση έγινε αισθητή. Το λυπηρό είναι πως ενώ η Ελλάδα ανέπτυξε τον πολιτισμό ως πρώτιστο στοιχείο των χαρακτηριστικών της, κάποιες φορές πλέον τον θεωρεί δευτερεύον, και έτσι θέλοντας και μη, υπονομεύεται. Και αυτό μέχρι ένα σημείο είναι λογικό, καθώς η καθημερινότητα και τα προβλήματά της, μας ρημάζουν όλους. Από την άλλη το ευχάριστο είναι, πως ο πολιτισμός προσπαθεί να μας ξανά συστηθεί. Οι Έλληνες πάντα ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν την τέχνη. Το γεγονός ότι πλέον τα θέατρα είναι γεμάτα, τα βιβλία πουλάνε, όχι όπως παλιά, αλλά γίνεται μια άξια προσπάθεια, τα αξιοθέατά μας έχουν πάντοτε κόσμο, δείχνουν την προσπάθεια να μην σβήσει αυτό το τόσο σημαντικό στοιχείο μας. Αυτό που μας ενώνει…”.
Ποιο είδος αναγνώστη θα γοητευτεί από την ποιητική σας συλλογή;
“Ο καθένας, μπορεί. Το ‘Σκιές στον Ενικό’, είναι μια ποιητική συλλογή που την χαρακτηρίζει η σαφήνεια. Ο αναγνώστης, θα προβληματιστεί, να λυπηθεί, θα πεισμώσει, θα γνωρίσει ένα νέο κορίτσι ανήσυχο που μοχθεί να λύσει καίρια ζητήματα”.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να μεταφέρετε στον κόσμο;
“Να ονειρεύεστε. Με μάτια ανοιχτά. Να παλεύετε για τα όνειρά σας. Αυτά είναι που χαρίζουν τη μέγιστη ευτυχία, είναι αυτά που μας προσδιορίζουν σαν προσωπικότητες, που χτίζουν την καθημερινότητά μας και αν θέλετε, και την καθημερινότητα των πιο κοντινών μας ατόμων. Ένας άνθρωπος που δεν ονειρεύεται, είναι ένας φτωχός άνθρωπος. Ουσιαστικά πλούσιο, σε κάνουν τα όνειρα, η πραγματοποίησή τους και η μετέπειτα πορεία σου. Και ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά. Η κατάλληλη στιγμή είναι όταν το λέει η καρδούλα σου. Να βλέπετε με την καρδιά λοιπόν, γιατί την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν”.
Υπάρχουν καινοτομικά στοιχεία στη λογοτεχνία σήμερα;
“Φυσικά και υπάρχουν. Με πρώτο και καλύτερο τον απλό, ελεύθερο τρόπο γραφής, χωρίς ίχνος δυσκολίας στις λέξεις που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, δε χρειάζεται μέτρο για να είναι ωραίο ένα ποίημα. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τη λογοτεχνία, τόσο θα υπάρχουν καινούρια πράγματα στο προσκήνιο. Αυτό είναι το φυσικό και το σωστό”.
Ποια είναι η πολιτιστική ταυτότητα του νεοέλληνα;
“Είμαστε σε κατάσταση αναπροσαρμογής, θα έλεγα. Ο Νεοέλληνας ψάχνει την πολιτιστική του ταυτότητα. Είμαι αισιόδοξη όμως, γιατί σ’ αυτό το χαώδες σκηνικό της Ελλάδας, υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τον πολιτισμό, την επιστήμη, την ουσιαστική πολιτική. Και αυτοί οι ίδιοι είναι που θα καθορίσουν την πολιτιστική ταυτότητα του σύγχρονου Έλληνα…”.
Λία Τσεκούρα
Μουσικός,
Ανάδειξη και Παρουσίαση πολιτισμικών Δρώμενων