Η Επιτροπή Πολιτισμού της Δημοτικής Κίνησης «Αθήνα για την Ελλάδα», παρουσιάζει το βιβλίο “Ο Λάμπον ας σο Καρς ή η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο”, το οποίο θα αναλύσει με διαφάνειες ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, συγγραφέας.
Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στις 11 Ιανουαρίου 2020, ημέρα Σάββατο και ώρα 7 μ.μ. στο χώρο πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελενστινλής» (Άρδην), Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, τηλέφωνο 2103826319. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Το βιβλίο αυτό, γραμμένο από έναν Έλληνα του Πόντου αποτελεί μιαν ακόμη αυθεντική μαρτυρία για το βάθος της ελληνικής παρουσίας στην Μικρά Ασία, τον Καύκασο, την Νότια Ρωσία και τον Εύξεινο Πόντο.
Ένα βιβλίο μνήμης που περιγράφει με τρόπο απλό, βιωματικό και ανεπιτήδευτο, μια σημαντική περίοδο που συμπίπτει με την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, αυτού του Έλληνα Ακρίτα, ριζωμένου στην περιοχή του Πόντου και του Καυκάσου για περισσότερο από τρεις χιλιετίες.
Η βιογραφία ιστορεί, εκτός από το προσωπικό δράμα του ιδίου, που θα είχε αξία μόνο για τους συγγενείς του, παγκόσμιας εμβέλειας γεγονότα, που βίωσε ο ίδιος ως Έφεδρος Κοζάκος Αξιωματικός. Θα ζήσει ως αυτόπτης μάρτυς τα συγκλονιστικά γεγονότα του Ρωσογερμανικού πολέμου, την Οκτωβριανή επανάσταση και το δράμα του ποντιακού ελληνισμού, που τον οδήγησαν στην τελευταία προσφυγιά στην Ελλάδα.
Ο Δαμιανός Βασιλειάδης εξηγώντας το λόγο που εξέδωσε το βιβλίο αναφέρει:
Η απότιση φόρου τιμής στους γονείς μας που έζησαν, όπως όλα μου τα αδέλφια τονίζουμε, μόνο για μας. Εμείς ήμασταν η ζωή τους. Γι’ αυτό ξεκινάω από αυτό που είπε ο Περικλής στον επιτάφιο: «Άρχομαι δε από των προγόνων πρώτον. Δίκαιον γαρ αυτοίς και πρέπον δε άμα εν τω τοιώδε την τιμήν ταύτην της μνήμης δίδοσθαι». Φόρος τιμής λοιπόν στους προγόνους.
Στερήθηκαν τα πάντα μόνο για μας. Όταν εμείς ήμασταν σε θέση να τους προσφέρουμε κάτι σ’ αυτή τη ζωή από ευγνωμοσύνη, ήδη ήταν αργά. Είχαν αποδημήσει «εις κύριον». Αυτός είναι ο υποκειμενικός παράγοντας, που μας οδήγησε να διατηρήσουμε τη μνήμη τους, ως απειροελάχιστο χρέος, όπως τονίζω στον πρόλογο του βιβλίου, απέναντί του και απέναντι στην μητέρα μας, ακόμη και απέναντι στους προγόνους μας και ολόκληρο τον Ποντιακό Ελληνισμό, στο μέτρο που του αναλογεί.
Όμως η ζωή του πατέρα μας είναι αντιπροσωπευτική και για το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού γενικά και ειδικά του Ποντιακού Ελληνισμού του Επαρχείου του Καρς, μιας βασικά άγνωστης πτυχής των τραγικών γεγονότων της περιόδου της Μικρασιατικής καταστροφής. Τέλος θέλαμε να βάλουμε φραγμό στον κίνδυνο της λήθης τόσο για τον πατέρα μας, όσο και για τους Ποντίους που έζησαν, όπως ο πατέρας μας το ίδιο ή παρόμοιο δράμα.