Γράφει η Αργυρώ Χατζηπαναγιώτου, Εκπαιδευτικός με Μ.Α. Λογοτεχνίας του UNED Μαδρίτης
Μετά την Επανάσταση του 1789, η Συμβατική Συνέλευση ψηφίζει στις 24 Ιουνίου 1793 το Σύνταγμα της Πρώτης Γαλλικής Δημοκρατίας το οποίο δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ.
Από την πλευρά τους οι Ευρωπαίοι ηγεμόνες δεν μένουν αδρανείς. Καθώς διακατέχονται από αντιεπαναστατικό πνεύμα , κατορθώνουν να δημιουργήσουν ρήγμα στο εσωτερικό της Γαλλίας. Έτσι παρατηρούνται εξεγέρσεις φιλοβασιλικού χαρακτήρα. Τότε η Συμβατική Συνέλευση δίνει τη συγκατάθεσή της για τη δημιουργία της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας (Απρίλιος 1793), η οποία σε πρώτη φάση είχε επικεφαλής τον Δαντών και αργότερα , κατά το διάστημα από 27 Ιουλίου 1793 ως 27 Ιουλίου 1794 τον Ροβεσπιέρο.
Η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας αναλαμβάνει τον ρόλο της προστασίας της νεότευκτης Δημοκρατίας έναντι των εξεγέρσεων στο εσωτερικό, αλλά και κατά των ξένων επιθέσεων. Είναι διοικητικό όργανο που εποπτεύει στρατιωτικούς, δικαστικούς και νομοθετικούς τομείς. Μέρα με την ημέρα η Επιτροπή αποκτά όλο και περισσότερη επιρροή και ισχύ.
Τα μέτρα που πήρε η Επιτροπή για την αντιμετώπιση της κατάστασης στράφηκαν κατά της αριστοκρατίας, των μετριοπαθών πολιτικών και των μεγαλοαστών. Τα μέσα, που χρησιμοποιήθηκαν για την εξουδετέρωση όσων θεωρήθηκαν ως ύποπτοι για υπονόμευση της Επανάστασης, ήταν βίαια. Κατά την περίοδο αυτή, που έλαβε το όνομα Τρομοκρατία, έχασαν τη ζωή τους πάνω από 35 χιλιάδες άνθρωποι.
Οι αποφάσεις και ο υπερβάλλων ζήλος της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας στρέφουν τα βέλη κατά του επικεφαλής αυτής, Ροβεσπιέρου, ο οποίος αποκτά πολλούς εχθρούς. Στις 28 Ιουλίου 1794 ο Ροβεσπιέρος μαζί με άλλους συνεργάτες του συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη γκιλοτίνα, και έτσι λήγει η περίοδος της Τρομοκρατίας.