Σκιές Αγάπης: “Το φάντασμα του Παππού”
Στην αγκαλιά της νύχτας, φάντασμα αγαπημένο, που περπατεί
Σιωπηλό κι αόρατο, ψυχή που μένει
Τα βήματα του ακούγονται στο σκοτάδι
Μνήμες που ζωντανεύουν, αναμνήσεις που πληγώνουν
Στην ανάμνηση του, πρόσωπα ξαναφαίνονται
Χαμένα όνειρα, αγάπες που χάθηκαν στο παρελθόν
Φάντασμα που μετακινείται ανάμεσα στα φώτα
Συντροφιά που χάθηκε, αλλά πάντα παραμένει μαζί
Στην καρδιά μου κρυφή, ζει αιώνιος ο πόνος
Φάντασμα που με συνοδεύει στη μοναξιά μου
Παππού μου αγαπημένε, στην καρδιά μου βαθιά
Όταν πέφτει η νύχτα, η αγάπη φωτίζει
η ανάμνηση σου, φιγούρα που χάνεται
και η απώλεια πληγώνει βαθιά στην ψυχή
Φάντασμα αγαπημένο μου λείπεις πολύ.
Το ποίημα έγραψε η Γεωργία Μπέλτσου (ετών 17), σε ανάμνηση των δύο παππούδων της.