Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Ασύλληπτο και εξοργιστικό. Στις φλόγες τυλίχθηκε ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών με την εικόνα της καπνισμένης «Πύλης των Λεόντων», να αποτελεί ντροπή για το κράτος , για τους εντεταλμένους να προστατεύουν τα μνημεία του Ελληνισμού, για όλους μας.
Δεν το χωράει ανθρώπινος νους ότι σε μια τυπική πυρκαγιά φτάσαμε να γίνει αρχαιολογικό ολοκαύτωμα, σε μια περιοχή που αν υπήρχε σχεδιασμός και μέτρα πρόληψης δεν θα μπορούσαν ποτέ να φτάσουν οι πύρινες φλόγες να απειλούν το βασίλειο του Αγαμέμνονα.
Όσα δεν κατάφεραν βάρβαροι κατακτητές και πόλεμοι, όσα δεν κατάφεραν ακραία φυσικά φαινόμενα, τα κατάφερε η απληστία, η ασυνειδησία ,η κερδοσκοπία και η αχαλίνωτη μανία για εξουσία και πλουτισμό.
Όταν στην Ελλάδα της Πολιτισμικής παγκόσμιας μοναδικότητας με την Ιστορία χιλιετιών , παραδίδονται στις φλόγες αρχαιολογικοί χώροι, τεράστιας ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς σημαίνει πως δεν έχουμε την Παιδεία μέσα μας , σαν οργανωμένο κράτος να προτάξουμε τις υπέρμετρες αξίες που αποτελούν μοναδικές παρακαταθήκες για τον Ελληνισμό αλλά και την ανθρωπότητα. Όταν στο ξέφρενο και αλόγιστο πάρτι κρατικής σπατάλης δεν βρίσκονται μερικά εκατομμύρια να οχυρωθούν τα Μνημεία που μας καθορίζουν σαν λαό, σημαίνει απώλεια εθνικής συνείδησης και πλήρους απαξίωσης της βαριάς κληρονομιάς.
Όταν δεν προστατεύουμε την βαριά βιομηχανία της χώρας που είναι ο πολιτισμός, η ιστορία και δίνουμε προτεραιότητα σε εκφυλιστικές πολιτικές που μας οδηγούν σε εξάρτηση, είμαστε ζωντανοί νεκροί.
Από την Αρχαία Ολυμπία το 2007 , στις Μυκήνες το 2020 η παθογένεια της συστημικής πολιτικής ελίτ παραμένει διαχρονικά απειλητική και καταστροφική. Σε μια εποχή όπου διανέμονται δις ευρώ σε αμφιβόλου ποιότητας και σημασίας υπερκοστολογημένα έργα , σε μια εποχή που οι κομματικοί στρατοί και τα παρασιτικά ζωύφια του συστήματος καρπώνονται την μερίδα του λέοντος,για την Πύλη των Λεόντων , για την Αρχαία Ολυμπία, για την Αμφίπολη δεν περισσεύουν παρά τα ψίχουλα , τα αποφάγια από το διαχρονικό τσιμπούσι τους.
Το γεγονός της πυρκαγιάς στις Μυκήνες ,δεν έχει καμιά απολύτως σημασία πως έγινε ή αν δεν λειτούργησε ο κρατικός μηχανισμός. Στο Ολοκαύτωμα στο Μάτι ένα ασυνείδητο κράτος δολοφόνησε 102 ψυχές, στο Ολοκαύτωμα των Μυκηνών, δολοφονήθηκε η Ιστορία, η Πολιτισμική Κληρονομιά. Η έλλειψη σεβασμού σε αυτά τα πολύ μεγάλα που μας καθορίζουν σαν Έθνος, δείχνει σε ποιο κατήφορο έχουμε οδηγηθεί, υιοθετώντας νέα πρότυπα που επιβάλει μια επιτηδευμένη και αλλοτριωμένη ελίτ που προσπαθεί μεθοδικά να κόψει τον ομφάλιο λώρο του σήμερα με το χθες.
Μια τυπική ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού,χωρίς ουδείς να αναλάβει την πολιτική ευθύνη, δείχνει το ξεγύμνωνα απέναντι στο ιστορικό χρέος να διαφυλάξουμε Θερμοπύλες.Αλλά τι μπορεί να περιμένεις από ένα Υπουργείο Πολιτισμού που “σπίτωσε” συμβούλους όπως η συστημική ” δημοσιογράφος-καθηγήτρια” Παναγιωταρέα, πολιτική ερωμένη της σάπιας πολιτικοοικονομικής ελιτ.
Ούτε μια παραίτηση, ούτε μια συγνώμη. Μόνο δικαιολογίες,συστημική παραπληροφόρηση, πέπλο προστασίας και ομετρά. Σιωπή σαν να κάηκε ο σταύλος του μπαρμπά Μήτσου στο Άργος…..μια Παναγία των Παρισίων κάηκε και έγινε πρώτο θέμα στο Ελλαδιστάν.
Ξέρουμε πως συστηματικά καίνε τη χώρα και φυτρώνουν ανεμογεννήτριες, όπως στην Εύβοια και στη Λακωνία. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα δούμε μια μέρα ανεμογεννήτριες και στον λόφο της Ακρόπολης……