Η κοινωνία του Αγίου Νικολάου Λασιθίου θρηνεί για τον βίαιο χαμό του 36χρονου Αντώνη, που δεν επέστρεψε από τον Πειραιά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, παρά την προσπάθεια του να μην χάσει το πλοίο Blue Horizon.
Κάτοικος Αγίου Νικολάου, περιγράφει τον Αντώνη:
Ο Αντώνης Καρυώτης έζησε 36 δύσκολα χρόνια στις εργατικές κατοικίες στον Άγιο Νικόλαο μαζί με τη μητέρα του και τα δυο του αδέρφια…Χωρίς δουλειά, βοηθούσε όποιον του το ζητούσε με αντάλλαγμα ένα χαρτζιλίκι ή λίγα τρόφιμα για το σπίτι…
Χωρίς άλλα εισοδήματα από τη μέρα που έχασε τη μητέρα του σε μια ζωή που για τους περισσότερους θα φάνταζε σωστός Γολγοθάς, ο ίδιος συνέχισε να καβαλάει το ποδήλατο του και να παλεύει για μια χούφτα ευρώ ή λίγες μπουκιές φαγητό πάντα με ένα ανεξήγητο πολλές φορές χαμόγελο…
Σε έναν κόσμο σκληρό που απορρίπτει εύκολα περιθωριοποιεί και πολλές φορές στιγματίζει το διαφορετικό πλήρωσε με τη ζωή του μια αργοπορία να επιβιβαστεί στο καταραμένο εκείνο πλοίο χθες το βράδυ στον Πειραιά…Ο Αντώνης δεν ήταν κάποιος που μάλωνε, ίσως να νόμιζε πως επρόκειτο για κάποιο αστείο, μια κακόγουστη φάρσα…Μέχρι που βρέθηκε στο κενό…Ίσως και να χαμογελούσε ακόμα και την ώρα που αποχαιρετούσε τον σκληρό και άδικο κόσμο μας…»
Ο αδικοχαμένος νεαρός πνίγηκε αβοήθητος και η οργή για τους δικούς του ανθρώπους εναλλάσσεται με την πίκρα, τη θλίψη και την απόγνωση.
Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε αδερφός του στο άκουσμα της τραγικής είδησης ενώ με σπαρακτικά λόγια μίλησε έτερος αδερφός, αφού ο 36χρονος προερχόταν από πολυμελή οικογένεια 10 μελών.
«Τον αγαπούσε όλος ο κόσμος, όλος ο Άγιος Νικόλαος και αυτό δεν είναι υπερβολή. Ρωτήστε όποιον θέλετε για τον αδερφό μου» είπε και συνέχισε: «ο αδερφός μου ήταν ένα παιδί που βοηθούσε τους πάντες. Δεν είχε σταθερη δουλειά, δεν είχε μάθει κάποια τέχνη, δεν είχε σπουδάσει, αλλά αγαπούσε τους πάντες και τους βοηθούσε».
Ο ίδιος ενημερώθηκε στις 03:00 τα ξημερώματα για το απίστευτο περιστατικό από έναν λιμενικό στον Άγιο Νικόλαο. «Δεν ξέρουμε κάτι άλλο περιμένουμε κι εμείς ενημέρωση» ήταν τα λόγια της αναγγελίας θανάτου.