Ανυπολόγιστες είναι οι καταστροφές στο δάσος της Δαδιάς μετά το πέρασμα της καταστροφικής φωτιάς που έκαιγε επί οκτώ ημέρες στο Σουφλί Έβρου. Υπολογίζεται ότι το 25% περίπου της έκτασης του έχει γίνει στάχτη. Πάνω από 40.000 στρέμματα σπάνιου οικοσυστήματος, ένα περιβαλλοντικό έγκλημα.
Εκτός από την νεκρή φύση, οι διασώστες εντόπισαν πολλά νεκρά και πυρόπληκτα ζώα όπως χελώνες, σαύρες, βάτραχους και φρύνους.
«Όλο το δάσος είναι ένα οικοσύστημα που φιλοξενεί 35 είδη αρπακτικών ζώων. Θεωρείται το μέρος με τα περισσότερα είδη αρπακτικών στην Ευρώπη. Εάν δεν έχουν πια δέντρα και τόπους φωλιάσματος, αυτό είναι μια τεράστια απώλεια. Ήδη η απώλεια είναι πολύ μεγάλη. Καίγεται το σπίτι τους», επεσήμανε η πρόεδρος της «ΑΝΙΜΑ», Μαρία Γανωτή.
Σύμφωνα με την πρόεδρο της «ΑΝΙΜΑ»: «Η απώλεια ενός τέτοιου οικοσυστήματος είναι τρομακτική. Το δάσος της Δαδιάς είναι ένα δάσος παλιό, με μεγάλα πεύκα που δεν μεγαλώνουν γρήγορα και δεν είχε καεί ξανά. Είναι μεγάλη η σημασία του για τη διατήρηση της άγριας ζωής».
Μπορεί να μην πέρασε η πυρκαγιά στον “σκληρό πυρήνα” του δάσους, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για όσα συνέβησαν. Για τα αίτια που οδήγησαν σε μια πρωτοφανή καταστροφή και που καταγγέλθηκαν από τοπικούς παράγοντες αλλά και από ειδικούς. Μια τέτοια πυρκαγιά δεν μπορεί να είναι τυχαία.
Χρακτηριστικά ο δήμαρχος Σουφλίου Παναγιώτης Καλακίκος ανέφερε: «Αυτό το δάσος είναι ο πνεύμονας και το οξυγόνο μας. Δεν υπήρξε καμία πρόληψη και έμεινε απροστάτευτο από κακόβουλες ενέργειες. Καταστράφηκε ένα μεγάλο μέρος του οικοσυστήματος, μπήκαν σε κίνδυνο οι δυνάμεις και ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα σε όλη αυτή την επιχείρηση ενώ θα μπορούσε να στελεχωθεί και να αναβαθμιστεί το δασαρχείο της περιοχής».
Η WWF ζήτησε εξηγήσεις για την καταστροφή
Η WWF Ελλάς καταγγέλλει υποστελέχωση και απουσία θεσμικού πλαισίου για την πυρκαγιά που έκαψε χιλιάδες στρέμματα στο Εθνικό Πάρκο Δαδιάς-Λευκίμης στον Έβρο.
«Όσο η πυρκαγιά συνεχίζει θα ήταν ανεύθυνο να προβεί ο οποιοσδήποτε σε οριστικό απολογισμό και βιαστικά συμπεράσματα» αναγνωρίζει η περιβαλλοντική οργάνωση, επισημαίνοντας ότι φέτος είχε προηγηθεί έγκαιρη συντήρηση σημαντικού μέρους δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών.
«Ωστόσο όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και η Πολιτεία θα πρέπει να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήματα» συνεχίζει η ανακοίνωση της WWF Ελλάδας.
«Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να συνειδητοποιήσουν ότι τα περιθώρια εξαντλήθηκαν και επιβάλλεται να επανεξεταστεί συνολικά και συλλογικά το υφιστάμενο σύστημα κατάσβεσης, ο σχεδιασμός της πρόληψης και τελικά η επιχειρησιακή αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών, ιδιαίτερα σε αμιγώς δασικές περιοχές» ανέφερε επίσης.
Η κατάρηγση του Φορέα Διαχείρισης τον περασμένο Δεκέμβριο, φαίνεται πως οδήγησε σε αδράνεια και στο Εθνικό Πάρκο δεν έγιναν όσα θα έπρεπε να γίνουν. Αυτό συνέβη από αμέλεια ή από σκοπιμότητα; Έχει σχέση με τα όσα έχουν αποκαλυφθεί για αδειοδότηση μεγάλης εταιρείας για κατασκευή αιολικού πάρκου πέριξ του δάσους;
Δυστυχώς μέσα σε ένα χρόνο ξαναζήσαμε τον ίδιο εφιάλτη. Όπως στην Βόρεια Εύβοια, που συντελέστηκε ένα ολοκαύτωμα με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα παρθένου δάσους να γίνουν κάρβουνο και η τοπική κοινωνία να έχει δεχτεί ένα πλήγμα ανάλογο πολέμου.
Η πολυδιαφημισμένη Πολιτική Προστασία έμεινε μόνο στα μηνύματα του 112 ( προφανώς για να μην χρεωθεί η κυβέρνηση μια απώλεια ζωής) και ο επιχειρησιακός σχεδιασμός και η ετοιμότητα της αποδείχτηκε μια επικοινωνιακή φούσκα. Η μεταγραφή Στυλιανίδη από τις Βρυξέλλες (με ποδοσφαιρικούς όρους) επέτεινε το κλίμα της αναποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής.
Όμως και η ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος φέρει τεράστιες ευθύνες, από το Μάτι, από την Βορ. Εύβοια, από τη Βαρυμπόμπη, από την Ηλεία και σήμερα στο Δάσος της Δαδιάς. Πολλές οι καταγγελίες για αργοπορία, για κακό σχεδιασμό, για απουσία εναέριων μέσων τις κρίσιμες ώρες. Μπορεί οι πυροσβέστες με τους εθελοντές να δίνουν μια ηρωϊκή μάχη με την πύρινη λαίλαπα, η ηγεσία όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχής στο έργο της.
Πάνω από 2 εκατομμύρια καμένης γής σε δυό χρόνια δεν μπορεί να θεωρεί επιτυχία, αλλά εθνική τραγωδία. Η ζημιά στο περιβάλλον είναι δεδομένη αλλά και στον πρωτογενή τομέα (μην ξεχνάμε ότι έχουν γίνει στάχτη εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργιών, κυρίως ελαιόδενδρα), είναι ανυπολόγιστη και μας οδηγεί σε μείωση του εθνικού πλούτου, συρρίκνωση της οικονομίας και αφανισμού της υπαίθρου.
