Η κα Ελόνα έχει κατάστημα ρούχων στην πόλη των Γρεβενών κι ένα μικρό εργαστήριο όπου ράβει και κάνει διορθώσεις στους πελάτες της. Ένας γείτονας της εκτύπωσε το ειδικό έντυπο για να μπορέσει να πάει στο κατάστημα της και ξεκίνησε αμέσως την δουλειά. Έφτιαξε πατρόν, έκοψε το ύφασμα που προηγουμένως της είχε προμηθεύσει το νοσοκομείο και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά . Όπως λέει η ίδια στο ΑΠΕ ΜΠΕ χρειάστηκε εννέα ημέρες για να τελειώσει τις 600 μάσκες. Μιλά με καμάρι για τις δημιουργίες της, οι μάσκες έχουν διπλό ύφασμα και ανάμεσα τους έχε ραφτεί ειδικό φίλτρο που της έδωσαν από το νοσοκομείο.
Η κα Ελόνα είναι φειδωλή στο λόγο της. Οι απαντήσεις της είναι σύντομες και σε κάποιες περιπτώσεις μονολεκτικές. Σε κάποιες στιγμές η αμηχανία της είναι εμφανής ίσως γιατί αναγκάζεται να μιλά με λεπτομέρειες για κάτι που στον αξιακό της κώδικα είναι αυτονόητο ως πράξη και ως επιλογή.
«Είπα στην υπεύθυνη ότι εάν χρειαστούν κι άλλες μάσκες θα τις φτιάξω, γιατί θέλω να βοηθήσω» και η Ελόνα έκλεισε την συνομιλία μας λέγοντας ότι «αυτές τις δύσκολες ημέρες πρέπει εμείς οι άνθρωποι να βοηθήσουμε, όπου μπορούμε… να αντέξουμε».