Κραυγή αγωνίας βγάζουν οι κάτοικοι σε Ξηροκρήνη και Αμπελόκηπους. Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Μοναστηρίου, από το ύψος του αμαξοστασίου και δυτικότερα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο άτυπο hot spot με κατοικίες τα εγκαταλελειμμένα βαγόνια και φιλοξενούμενους εκατοντάδες μετανάστες κατά κύριο λόγο από την Αλγερία και το Μαρόκο, ενώ μένουν και αρκετοί από το Πακιστάν, όλοι τους μόνοι, χωρίς οικογένειες.
Η περιοχή έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης από τους τόνους σκουπιδιών που αφήνουν έξω από τα τρένα, ενώ οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι η ήδη αυξημένη εγκληματικότητα έχει χτυπήσει «κόκκινο».
«Κάθε πρωί που ερχόμαστε στις δουλειές μας, ακούμε και μία γιαγιά να φωνάζει για την τσάντα της και έναν κάτοικο να λέει ότι του έσπασαν το αυτοκίνητο. Κι εμένα μου έσπασαν το δικό μου για να πάρουν ένα μαγνητόφωνο αξίας 10 ευρώ», είπε στην Karfitsa καταστηματάρχης της περιοχής. Εκτιμάται πως στα εγκαταλειμμένα βαγόνια που είναι σταθμευμένα, στην πλειοψηφία τους κλινάμαξες, στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, σχεδόν ένα χιλιόμετρο από το σημείο αναχώρησης όλων των αμαξοστοιχιών, μένουν σε καθημερινή βάση περισσότεροι από 500 μετανάστες.
«Βλέπετε εδώ ο κόσμος έβαλε σιδεριές στα παράθυρα, κάναμε παραστάσεις διαμαρτυρίας στον δήμο, στον περιφερειάρχη, στην αστυνομία, στον ΟΣΕ, κανείς δεν κάνει τίποτε, τους βολεύει να είναι εδώ, ρωτήστε όμως και αυτόν τον κόσμο». Ο 60χρονος συνταξιούχος ανεβαίνει την πεζογέφυρα που συνδέει την οδό Γ. Γεννηματά και Βιτσίου και μας δείχνει το σημείο του τοίχου απ’ όπου σε καθημερινή βάση οι νεαροί μετανάστες βγαίνουν στη γειτονιά της Ξηροκρήνης. «Κάθε μέρα έχουμε περιστατικά κλοπών, έχει αγανακτήσει η γειτονιά, αφήστε που αυτή η κατάσταση εγκυμονεί κινδύνους για τη δημόσια υγεία», λέει.
Οι μετανάστες, στην πλειοψηφία τους νεαροί κάτω των 30 χρόνων, είναι οι ίδιοι που πριν ένα χρόνο έμεναν στα βαγόνια της Διαλογής, απ’ όπου τους απομάκρυναν οι αρχές, φοβούμενες ακόμη και δυστυχήματα με διερχόμενα τρένα. Είναι οι ίδιοι που είχαν βρει καταφύγιο στο γιαπί που βρίσκεται στην περιοχή Γιαννιτσών, αλλά και από εκεί τους απομάκρυναν.
«Πού να πάμε;»
Ο Γουάλιντ είναι από την Αλγερία και, όπως λέει, στην Karfitsa ζει στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο. Μπήκε στη χώρα μας από τα ποτάμια ελληνοτουρκικά σύνορα, αφού πέρασε τον Έβρο με βάρκα. Στον σταθμό μένει εδώ και δύο μήνες. «Δεν έχω σπίτι, δεν έχω φαγητό, δεν έχω χρήματα. Θέλω κάπου να μείνω μέχρι να βρω τα χρήματα και να συνεχίσω το ταξίδι μου στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εδώ υπάρχει πρόβλημα, δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε, έχετε ήδη εσείς προβλήματα», τόνισε. Μαζί του είναι και άλλοι ομοεθνείς του, όμως ο ένας, όταν τον ρωτάμε, λέει πως είναι από τη Συρία και οι άλλοι δεν απαντούν. Οι περισσότεροι σε κοιτούν καχύποπτα.
«Το θέμα είναι του ΟΣΕ, όταν αποφασίσει να μετακινήσει αυτά τα βαγόνια από εδώ και να τα μεταφέρει στη Διαλογή το πρόβλημα θα λυθεί και κανείς δεν θα μείνει εδώ», είπε στην Karfitsa υπάλληλος του Οργανισμού, που καθημερινά βιώνει αυτή την κατάσταση. «Δεν έχω τίποτε με τους ανθρώπους, όμως αυτό δεν είναι συνθήκες ζωής, ούτε γι’ αυτούς ούτε και για μας που εργαζόμαστε εδώ», ανέφερε, αποκαλύπτοντας πως εκτός της εγκληματικότητας της γειτονιάς πρόσφατα έγινε κλοπή και στην αποθήκη του ΟΣΕ απ’ όπου κλάπηκαν καλώδια και εκτιμάται ότι η κλοπή πραγματοποιήθηκε από μετανάστες, οι οποίοι αναζητούν χρήματα για να ζήσουν.
Η αστυνομία γνωρίζει το πρόβλημα και στους γύρω δρόμους βρίσκονται διαρκώς αστυνομικοί προκειμένου να περιοριστεί η εγκληματικότητα. Αξιωματικοί όμως έλεγαν πως πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν τα βαγόνια από εκείνο το σημείο, καθώς έχουν συγκεντρωθεί πολλοί μετανάστες οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν χαρτιά σε ισχύ, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα, καθώς οι άνθρωποι είναι εγκαταλειμμένοι στη μοίρα τους. «Είναι αλήθεια πως η χαμηλή εγκληματικότητα έχει αυξηθεί στην περιοχή, και αυτό είναι λογικό αφού οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε. Πρέπει να δοθεί άμεσα λύση», τόνιζαν.
Σε δομές οι πρόσφυγες, στους δρόμους οι μετανάστες
Η σημερινή πραγματικότητα του προσφυγικού δείχνει πως η μεγάλη πλειοψηφία των προσφύγων ζουν είτε σε οργανωμένες δομές που λειτουργούν σε ξενοδοχεία ή μαζικές κατοικίες, είτε σε διαμερίσματα στο πλαίσιο προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε όλη τη χώρα. Από ανακοινώσεις οργανώσεων την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, προκύπτει πως περίπου 77.000 πρόσφυγες ζουν και έχουν καταγραφεί αυτή τη στιγμή σε ενταξιακά προγράμματα της Ελλάδας. Θεωρείται πως η κατάσταση με τους πρόσφυγες έχει εξομαλυνθεί και η ένταξή τους στις κοινωνικές δομές γίνεται μεν δύσκολα, όμως προχωρά κανονικά. Είναι γεγονός ότι οργανώσεις έλεγαν την περασμένη εβδομάδα πως έχουν γίνει και οι πρώτες καταγραφές προσφύγων οι οποίοι απασχολούνται σε διάφορες εργασίες.
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι συμβαίνει με τους μετανάστες. Πρόκειται για Αλγερινούς, Μαροκινούς και Πακιστανούς οι οποίοι εξακολουθούν να έρχονται στην Ελλάδα μέσω του Έβρου και των νησιών του Αιγαίου. Και ειδικά όσοι φτάνουν από τον Έβρο καταλήγουν και «εγκαθίστανται» αμέσως στη Θεσσαλονίκη. Συνήθως μετά την πρώτη τους σύλληψη, την οποία και οι ίδιοι επιδιώκουν, υποβάλουν αίτημα ασύλου, γνωρίζοντας πως οι διαδικασίες καθυστερούν. Με την υποβολή του αιτήματος παίρνουν στα χέρια τους έγγραφο που τους επιτρέπει για ένα μικρό διάστημα, τριών μηνών, την παραμονή τους στην Ελλάδα, για να εξεταστεί το αίτημά τους. Συνήθως το διάστημα αυτό ανανεώνεται καθώς οι υπηρεσίες δεν προλαβαίνουν να το εξετάσουν. Όταν απορρίπτεται σε πρώτο βαθμό, ο μετανάστης λαμβάνει πάλι για ένα διάστημα νόμιμης παραμονής, εφόσον προσφύγει για να εξεταστεί ο δεύτερος βαθμός.
Όλο αυτό το διάστημα η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών αναζητούν τρόπους για να φύγουν από την Ελλάδα. Οι δρόμοι των μεταναστών είναι γνωστοί, περνούν πάλι από τα κράτη του Βίζενγκραντ, με αφετηρία την Ειδομένη και τα ελληνοσκοπιανά σύνορα. Παρ’ ότι τα «φώτα» των μέσων ενημέρωσης έχουν απομακρυνθεί από τη συγκεκριμένη ζώνη, συχνά η αστυνομία καταγράφει διακινήσεις μεταναστών, ενώ πολλές περισσότερες είναι οι επαναπροωθήσεις που κάνουν οι αρχές του γειτονικού κράτους. Μία άλλη διαδρομή παραμένει από τη θάλασσα, προς την Ιταλία. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα έχει διαδοθεί εντονότερα και διαρκώς καταγράφονται περιστατικά με βάρκες που επιχειρούν να διασχίσουν το Ιόνιο πέλαγος και να φτάσουν στις ιταλικές ακτές. Δεν είναι τυχαίο πως όταν οι μετανάστες ερωτώνται για τον προορισμό τους στην Ευρώπη, μιλούν για την Ιταλία.
Πηγή: karfitsa.gr