Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ωμός, κυνικός και απάνθρωπος βγαλμένος μέσα από την εποχή της γερμανικής θηριωδίας του Άουσβιτς.
“Δεν υποχωρούν τα πάντα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή , κάποτε θα πεθάνουμε” είπε το ναζιστικό απόβρασμα σε μια επίδειξη αρρωστημένης νοσηρής νοοτροπίας και σκέψης κατά την διάρκεια συνέντευξης του στην Tagesspiegel.
Πρόεδρος της Μπούντεσταγκ σήμερα και πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, το κτήνος του Βερολίνου ξεδίπλωσε σε όλο το εύρος του το αρρωστημένο αφήγημα της γερμανικής μηχανής που μπροστά στο κέρδος και στην συγκέντρωση δύναμης και εξουσίας , θεωρεί την ανθρώπινη ζωή δευτερεύουσα. Δεν θα μας καθορίσουν οι επιδημιολόγοι τις αποφάσεις μας, ανέφερε αποκαλύπτοντας σε πιο βούρκο έχει πέσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Κάπως έτσι σκεφτόταν και ο Αδόλφος Χίτλερ, όταν έκαιγε στους φούρνους σε Άουσβιτς και Νταχάου εκατοντάδες ανθρώπινες ψυχές. Γιατί απλά στο γερμανικό όραμα , συνέχεια της εποχής των βαρβάρων η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την παραμικρή αξία.
Πως λοιπόν να πει το ναι η Γερμανία στην πρόταση για να στηριχθούν πραγματικά οι Ευρωπαίοι πολίτες από την επιδημιολογική καταιγίδα; Να γιατί αρνούνται πεισματικά την δημιουργία ενός χρηματοδοτικού εργαλείου πέρα από μνημονιακές δεσμεύσεις.Η Ευρώπη των μεγάλων ηγετών και ανθρωπιστών, στα χέρια των παρανοϊκών.
«Αυτή την εποχή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η άποψη ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με απεριόριστους κρατικούς πόρους και ότι η οικονομία θα ορθοποδήσει με ένα πρόγραμμα ανάκαμψης» είπε και συνέχισε προειδοποιώντας ότι «το κράτος δεν μπορεί να αναπληρώνει συνεχώς τον τζίρο μας».
Αναφερόμενος στη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων, ο νοσηρός Γερμανός σημείωσε ότι «δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε την απόφαση αποκλειστικά στους επιδημιολόγους, αλλά πρέπει να σταθμίσουμε και τις σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές ή άλλες επιπτώσεις. Αν κλείσουμε τα πάντα για δύο χρόνια, οι συνέπειες θα ήταν τρομακτικές».
Ακολούθως επεσήμανε ότι «Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Υπάρχει στάθμιση και αλληλοπεριορισμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν υπάρχει μία απόλυτη αξία στο Σύνταγμά μας, αυτή είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι απαραβίαστη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι κάποτε θα πεθάνουμε…»
Πηγή: Deutsche Welle